IMF ve milli para-I

31 Mart yerel seçimlerini tartışmalarla birlikte geride bıraktık. Adana, Mersin, Antalya ve Ankara gibi büyükşehirleri kazanan Millet İttifakının mahalli seçimlerden başarı ile çıktığı söylenebilir. Bu başarıyı daha da anlamlı hale getiren hadise ise tartışmalara konu olan, unutulmayacak bir seçim sonrası geçiren "İstanbul" olduğu aşikârdır.

Nitekim yaklaşık 20 gün sonra mazbatasını alan Ekrem İmamoğlu şu an itibariyle CHP'nin İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanıdır. Ak Parti ve MHP'nin YSK'ya yapmış oldukları olağanüstü itirazlar henüz karara bağlanmasa da seçimlerin yenilenme ihtimali mevcuttur. Nitekim YSK'nın verdiği ara kararlar ile usulsüz seçmenin incelenmesi sonucu "usulsüz seçmen oy kullanmıştır ve bu oylar sonuca direkt etki yapmıştır" benzeri bir karar çıkabilir.

YSK'nın vereceği sonuç beklenirken ülke siyaset literatürüne yeni bir kavram eklendi "Türkiye İttifakı."

Bu kavramın içi henüz doldurulmadı ancak kulislerden gelen bilgi ise şu şekilde: "CHP ve İyi Parti'nin de bakanlıklarda görev alacağı ve böylelikle IMF'ye gitmenin kolaylaşacağı" yer aldı.

Aslında CHP tarafından yapılan açıklamada, "ekonomik çöküşe bizi ortak edemezler" denmesi gelen bilginin doğruluğunu kanıtlar niteliğindeydi.

Halbuki Türkiye'nin IMF kapısına gitmeden ekonomik krizden çıkabileceği bir yol olduğunu biliyoruz ve yıllardır medya üzerinden anlatmaya çalıştık. Şu an için Türkiye'nin en önemli ve ivedilikle çözmesi gereken sorunun "ekonomi" olduğu aşikârdır.

Maalesef dolara karşılık basılan Türk parasının ülke içinde dolaşımındaki miktarı sınırlı. Bu sınırlı para ile ekonomik çarkların dönmesi ise mümkün değildir. Bu seçimlere kadar belirli projeler ile seçimden 1 yıl, 6 ay önce gibi sürelerde ülkeye sıcak para girer ve piyasalar canlanırdı. Ancak son seçimlerde böyle bir canlanma söz konusu olmamıştır. Hatta bırakın canlanmayı piyasanın dibi gördüğü söylenebilir.  Yani ekonomik olarak bitmiş bir Türkiye söz konusudur.

Yapılması gerekenler ile ilgili ise yukarıda bir miktar ipucu verdik. Dolara karşılık Türk lirası basmak Türkiye'nin belini bağlayan bir prangadır. Türkiye'nin yapması gereken kendi parasını emek ve üretimin karşılığı olacak şekilde basması gerekmektedir.

Bu durumun önemini daha etkili bir şekilde anlatmak için, dolara karşılık para basmanın adına "para kapitülasyonu" kavramını kullanmamızda bir beis söz konusu olmaz. Nitekim kapitülasyon kelime manası ile "ülkede yurttaşların zararına olarak yabancılara verilen ayrıcalık haklar" demektir. Dolara karşılık basılan Türk parasının neden kapitülasyon olduğunu tanımdan hareketle iki sebep ile anlatmak mümkün…

1- Vatandaşların zararınadır:

Çünkü emeğin karşılığı olan para basmak yerine kağıdın rengini ve amblemini değiştirmek vatandaşın emeğini çöpe atmaktır. Paraya farklı bir pencereden bakacak olursak, para harekete geçirdiği emeğin ürettiği mal ve hizmetlerin karşılığıdır. (Prof. Dr. Haydar Baş, Milli Ekonomi Modeli, s.80). Piyasada var olan ürünün karşılığı eğer tüketicide bulunmaz ise döngü tıkanır, tüketici üreticiden ihtiyaç ve isteklerini karşılayamaz, üretici ise ürettiğinin karşılığını alamaz ve piyasadaki hareketlilik kaybolur.

2- Yabancılara verilen ayrıcalıktır:

Çünkü "Emeğin ve üretimin sahibi Türk iken, neden Amerikan parasına karşılık Türk lirası basıyoruz? Bu durumda ekonomik bağımsızlık söz konusu mudur? Amerika'ya neden bu ayrıcalığı veriyoruz?" sorularını sormak mümkündür. Eğer biz ABD dolarına karşılık para basmak yerine emek ve üretimin karşılığı olan Türk lirasını basarsak öncelikle borca karşılık para basmamış olacağız ve bu borcun faizi gibi bir borç oluşmayacak.

Rakamlaştıracak olursak; kısa vadeli dış borç stokunun Kasım ayı sonu itibariyle 116.5 milyar dolar seviyelerinde yer aldığını ifade edebiliriz. Para basmak konusunda irademizi ortaya koyarak tüketim eksenli olarak bastığımız parayı vatandaşlara çeşitli şekillerde dağıtabiliriz ve durağanlaşmış piyasayı canlandırmak için gereken ilk adımı atmış oluruz. (Devam edecek…)