İmam Kazım zehirleniyor

Hârun Reşid, İmam'ı hapiste tutmakla beraber, halkın nazarında hiçbir haklı gerekçesi olmadığını biliyordu.

Bu sebeple, veziri Yahya b. Halid'e, İmam Kâzım'ı serbest bırakın telkinlerinde bulunuyordu. Reşid, Yahya ile ona şu haberi gönderdi:

"Onun yanına git, demirlerini çöz ve benden ona selâm söyle. De ki, amcanın oğlu diyor ki; daha önce seninle ilgili olarak bir yemin ettim.

Sen suç işlediğini ikrar edip benden af dilemedikçe seni serbest bırakmayacağım. Suçu ikrar etmende senin için bir utanç benden af dilemende de bir günah yoktur.

Bu Yahya b. Halid'dir. Güvendiğim birisi ve vezirimdir. Benim adıma iş yapma yetkisine sahiptir. Beni yeminimin kefaretinden kurtaracak sözleri ona söyle ve doğruya dön."

Eğer İmam Kâzım (a.s.) bu oyuna gelir ve olmayan bir suç için af dilerse, Hârun, İmam'ı hapiste tutmak için halkın nazarında meşru bir sebep kazanacaktı.

İmam Mûsâ b. Ca'fer, haberi getiren Yahya'ya şöyle buyurdu:

"Öncelikle sen ve ailen Hârun'dan gelen nimetlerin zevâline uğrayacaksınız. Onun zorbalığından sakın. Ey Ebû Ali! Ona benden bildir ki; Mûsâ b. Ca'fer sana şunları söylüyor:

Cuma günü elçim sana gelecek ve o gün göreceğini (ölümünü) sana haber verecektir. Yarın Allah'ın huzurunda zâlimin ve arkadaşına haksızlık edenin kim olduğunu göreceksin. Vesselâm."  

İMAM ZEHİRLENİYOR

Zehri, Sindi b. Şahek yemeğe kattı. Bir rivâyete göre hurmaya karıştırdı.

Daha önce de zehirleme denemesi olmuş; ancak İmam Kâzım bir kerametle, hurma kâsesindeki zehirli hurmayı Hârun'un çok sevdiği köpeğine atmıştı. Köpek bir anda ölürken, İmam kurtulmuştu.

Lakin bu sefer hain amaca ulaşıldı. Mübarek İmam, yediği zehrin etkisi ile üç gün hasta yattı ve şehit oldu.

Şehâdetinden önce, Bağdat'ta Abbâs b. Muhammed'in evinin yakınında yaşayan Medineli bir dostunun kendisini guslederek, kefenlemesini vasiyet etmiştir.

Bu işi yapmak isteyen Sindi b. Şahek'e ise bunun için izin vermemiştir.

Hasan b. Muhammed b. Beşşar şöyle rivâyet etmiştir: Bağdat'ın Katiatü'r-Rebi' adlı bölgesi halkından, kendisinden hadis rivâyet edilen Ehl-i Sünnet mezhebine mensup yaşlı bir adam bana anlattı ve dedi ki:

"Bu aileye (Ehl-i Beyt) mensup, fazileti dilden dile dolaşan birini görmüştüm ki, fazilet ve ibâdet bakımından ondan üstününü hiç görmemiştim."

Dedim ki: "Kimdi ve onu nasıl gördün?"

Dedi ki: "Sindi b. Şahek'in zamanıydı. Halkın yanında itibarı olan ve hayırla anılan seksen kişiyi topladı.

Bizi Mûsâ b. Ca'fer'in (aleyhisselâm) yanına götürdü ve bize şöyle dedi: "Ey falancalar! Şu adama iyi bakın. Acaba ona herhangi bir şey olmuş mudur? Çünkü insanlar, ona bir şeylerin yapıldığını sanıyorlar ve bu hususta çeşitli söylentiler yayıyorlar. İşte evini ve yatağını görüyorsunuz.

Kendisine geniş imkânlar sağlanmış ve hiçbir şeyin sıkıntısını da çekmiyor.

Emîrü'l-Mü'minîn (Hârun er-Reşid), onun hakkında bir kötülük dilemiş değildir. Sadece Emîrü'l-Mü'minîn seferden dönüp onunla münazara etmesini bekliyor. Gördüğünüz gibi sağlığı yerindedir, her hususta büyük bir genişlik içindedir. İsterseniz ona sorun."

Fakat bizim bütün dikkatimizi, adamın heybeti, fazileti ve etkileyici görüntüsü çekmişti. Mûsâ b. Ca'fer (aleyhisselâm) şöyle dedi:

"Geniş imkânlara sahip olduğumla ve diğer hususlarla ilgili olarak söyledikleri doğrudur. Fakat ey topluluk, size bir şeyi haber vereceğim! Bana yedi (veya dokuz) hurma içinde zehir verildi. Yarın her tarafım yemyeşil kesilecek, ertesi gün de öleceğim."

Sindi b. Şahek'e baktım, sıkıntılıydı ve hurma dalı gibi titriyordu." 

Sindi, İmam Kâzım'ın son anlarını yaşadığını anlayınca, tüm yaptıklarına rağmen, İmam'a kefen vermek istedi.

İmam Kâzım, "Ehl-i Beyt olarak bizim kadınlarımızın mehri, haccı ilk yerine getirenlerimizin hac parası ve ölülerimizin kefeni mallarımızın en temizinden olur. Benim kefenim yanımdadır." 

Zehir, İmam Kâzım Efendimizi tamamen etkisi altına almıştı. O sırada yanında olan Müseyyeb b. Zühre şunları anlatır:

"İmam buyurdu ki: 'Ben senin gördüğün gibi, Allah'a göç etmek üzereyim. Su içmek istediğim ve suyu içtiğim zaman, benim şiştiğimi, rengimin sarardığını, sonra kızardığını ve en sonunda yeşil bir hâl aldığını gördüğünde, Tağut'a öldüğümü haber ver.

Ey Müseyyeb! Bu adam Sindi b. Şahek, cenazemin yıkanma ve defnedilme işlemlerini kendisinin yapmak istediğini söyleyecek! Heyhat! Böyle bir şey asla olamaz. Kureyş mezarlığı olarak bilinen mezarlığa taşındığım zaman beni orada kabre koyun.

Kabrimin üzerine dört parmaktan fazla yüksek yapmayın. Benim kabrimden teberrük için toprak almayın. Çünkü bizim türbemizden bir şey almak haramdır.

Ama dedem Hüseyin b. Ali'nin türbesi hariç... Çünkü Yüce Allah, o türbeyi sevenlerimiz için şifâ kılmıştır.' (Prof. Dr. Haydar Baş İmam Musa Kazım eserinden)