Hz. Hasan (a.s) ve Hz. Hüseyin (a.s) hastalanmıştı

Hz. Hasan (a.s) ve Hz. Hüseyin (a.s) küçükken hastalanmışlardı. Peygamberimiz (sav) ashaptan birkaç kişi ile torunlarını ziyarete geldiler.
 
O esnada ziyaretçilerin bazıları Ali'ye (a.s): "Ya Ali! Çocukların için bir nezir yapmak istemez misin, dediler.
 
Hz. Ali (k.v) ve Hz. Fatıma (a.s) da Allah'ın (c.c) rızasını talep ve O'na şükür etmek ve çocuklarının şifa bulmasını Cenab-ı Haktan niyaz etmek üzere "üç gün oruç tutmaya" nezir ettiler.
 
Derken çocukları hastalıktan kurtuldular. Bunun üzerine Hz. Ali ve Hz. Fatıma oruçlarını tutmaya niyet edip, başladılar.
 
Lakin iftar için yiyecekleri yoktu. Hz. Ali (k.v) Hayber'li Şem'un isminde bir Yahudi'den üç gün iftar edebilmek için ödünç olarak üç çömlek arpa aldı.
 
Hz. Fatıma (a.s) arpanın bir çömleğini öğütüp, kendi adetleri kadar, yani beş tanecik ekmek yaptı. Akşam olmuş, iftarı bekliyorlardı.
 
O sırada bir fakir (miskin) gelip; Esselamü aleyküm ey Muhammed'in Ehl-i Beyti! Ben Müslüman bir fakirim. Beni doyurunuz ki, Allah'ta sizleri cennet sofraları ile doyursun, dedi. Onlarda derhal sofralarında ki ekmekleri bu miskine ikram ettiler.
 
Hz. Ali (k.v) Hz. Fatıma'ya (a.s) hitaben; Ey insanların en hayırlısının kızı! Ey iman ve şerefine kâmiline sahip olan Fatıma (r. anha)! Görüyorsun, ciğerleri parçalayıcı haliyle kapıda duran şu miskin, açlığını bizlere arz ederken, hal diliyle Allah'a naz ve niyaz etmektedir."
 
Hz. Fatıma (a.s) ise Ali'ye (k.v) cevaben şöyle dedi; Ey amcaoğlu! Emrinize amadeyim. Gerçi o miskini hoşnut edecek ve memnun kılacak bir şeye sahip değilim. Fakat umarım ki aç bir kimseyi doyurmak suretiyle hayırlı insanlardan sayılıp, cennete girer ve şefaate ererim."
 
Cümlesi lokma almadan sofralarındaki ekmekleri fakir-miskine verdiler. Kendileri su ile iftar ettiler.
 
Ertesi gün oruçlarına devam ettiler. Fatıma (a.s) o gün arpanın ikinci çömleği ile ekmek yaptı. Akşam yaklaşınca ekmeği sofraya koydular ve iftarı bekliyorlardı. Derken kapıya bir yetim gelerek;
 
"Esselamü aleyküm Ey Muhammet Ehl-i Beyt'i! Ben muhacir çocuklardan bir yetimim. Babam akabe harbinde şehit oldu. Beni doyurunuz, beni doyurunuz. Allah'ta sizleri cennet yiyecekleri ile doyurur" dedi. Yine ekmeklerini yetime ikram ettiler. Ve o su ile iftar ederek o akşamda aç yatılar.
 
Ertesi gün Hz. Fatıma (a.s) üçüncü çömlekteki arpayı ekmek yaptı. Akşam olunca yine sofrayı önlerine koydukları sırada, bu seferde kapıya bir fakir esir gelerek seslendi;
 
Esselamü aleyküm Ey Allah Elçisinin Ehl-i Beyt'i! Ben esirlerden biriyim. Ban ikram ediniz. Allah'ta size cennet yiyeceklerinden ikram eylesin" dedi. Bu kez de sofralarındaki yiyeceği esire ikram ettiler.
 
Bu davranışlarla ilgili olarak İnsan suresinin 8. Ayeti nazil oldu; "Hakiki müminler! Allah'a olan muhabbetlerinden dolayı kendi yiyeceklerini miskine, yetime ve esire ikram ederler." 
 
Müfessirler İnsan suresinde geçen (5 ten 31 kadar) ayetlerin tamamının Hz. Fatıma, Hz. Ali, Hz. Hasan, Hz. Hüseyin  (a.s) hakkında nazil olduğunda ittifak etmiştirler. (Prof. Dr. Haydar Baş, İmam Ali sh:19)
 
İnsan Suresi
 
5 - Kuşkusuz iyiler de karışımı kâfûr olan dolgun bir kadehten içerler.
 
6 - Bir kaynak ki ondan Allah'ın kulları içerler, güzel yollar açarak akıtırlar onu.
 
7 - O kullar adaklarını yerine getirirler ve fenalığı salgın (olan) bir günden korkarlar.
 
8 - Düşküne, yetime ve esire seve seve yemek yedirirler.
 
9 - "Size sırf Allah rızası için yemek yediriyoruz. Sizden ne bir karşılık, ne de bir teşekkür bekliyoruz."
 
10 - "Biz sert ve belalı bir günde Rabbimizden korkarız." derler.
 
11 - Allah da, onları o günün fenalığından korur, yüzlerine parlaklık, gönüllerine sevinç verir.
 
12 - Sabırlarına karşılık onlara bir cennet ve ipekten elbiseler verir.
 
13 - Orada donatılmış koltuklar üzerine dayanmışlardır: Orada ne yakıcı güneş görürler, ne de şiddetli soğuk.
 
14 - Üzerlerine cennet gölgeleri sarkmış, meyveleri bol bol önlerine konmuştur.
 
15 - Yanlarında gümüşten kaplar, billur kupalar dolaştırılır.
 
16 - Gümüşten öyle kadehler ki onları türlü türlü biçimlere koymuşlardır.
 
17 - Onlara orada bir dolu kadeh sunulur ki, karışımı zencefildir.
 
18 - Bu orada bir pınardır ki, adına "selsebil" derler.
 
19 - Etraflarında ölümsüz hizmetçiler dolaşır, onları görünce saçılmış inciler sanırsın.
 
20 - Orada nereye baksan bir nimet ve pek büyük bir mülk görürsün.
 
21 - Üstlerinde zarif ve yeşil, kalın ipekten bir elbise vardır. Gümüş bileziklerle süslenmişlerdir. Rableri onlara temiz bir içecek içirmiştir.
 
22 - (Onlara şöyle denir): "İşte bu sizin bir mükâfatınızdı. Gayretiniz karşılığını bulmuştur."
 
23 - Kur'ân'ı sana kısım kısım biz indirdik biz.
 
24 - O halde Rabbinin hüküm vermesi için sabret. Onlardan hiçbir günahkâra yahut nanköre itaat etme.
 
25 – Sabah-akşam Rabbinin ismini an.
 
26 - Gecenin bir bölümünde de O'na secde et (akşam ve yatsı namazlarını kıl). Hem de O'nu uzun bir gece tesbih et (teheccüd namazı kıl).
 
27 - Çünkü onlar bu dünyayı seviyorlar ve önlerindeki ağır bir günü arkaya atıyorlar.
 
28 – Onları, biz yarattık ve mafsallarını sımsıkı bağladık. Dilediğimiz vakit de kılıklarını değiştiririz.
 
29 - İşte bu bir öğüttür. Dileyen Rabbine giden yolu tutar.
 
30 - Allah dilemedikçe siz dileyemezsiniz. Kuşkusuz Allah, bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir.
 
31 - Allah dilediğini rahmetine sokar. Zalimlere ise acıklı bir azap hazırlamıştır."