Hicablar

Allah bizlere gören gözler, işiten kulaklar ve hisseden kalpler versin duasında bulunmuşuzdur çoğu zaman sizler de hatırlarsınız. Görmenin, işitmenin ve hissetmenin yetmiş bin çeşidi ve yetmiş bin hicabı vardır diyebiliriz. İnsanın bu hicapları aşabilmesi çaba gerektirir bu doğru ancak yeterli değildir diye düşünüyoruz. Bu tarz düşünüş bizim şu anki uyanıklık halimizle ulaştığımız gerçek, yani hakikat bu mudur bilmiyoruz.
Her bir hicabı aştığımızda farkındalığımızın dozu da artıyor, algılarımız ve bu algıların sonucunda takındığımız tavırlar farklılık arz ediyor. Mesela gittikçe daha sabırlı oluyoruz çünkü sabretmenin bize kazandıracaklarını daha netlikle görebiliyoruz. Bunun dışında insan ilişkilerinde daha yumuşak tavırlar takınabiliyor hatta insanlara bazı gerçekleri daha iyi anlatabilmek için rol yapmayı seçebiliyoruz. Bu roller oldukça inandırıcı oluyor çünkü soruna odaklanıyoruz.
Her bir hicabı aştığımızda yakinimiz, inancımız ve şuurumuz da o derece artıyor. Derler ki Resulüllah Efendimiz (s.a.v.) aştığı her hicap için tevbe istiğfar edermiş, O (s.a.v.) böyle bir ihtiyaç duyduysa herhalde bizlerin de fark ettiğimiz her bir yükseliş ve ya geçiş için tevbe istiğfarda bulunmamız gerekliliğinden söz edilebilir.
İnsanoğlu beyin gibi harika bir organa sahipken onun hep aynı algı ve davranış düzeyinde kalmasından bahsedilebilir mi? İnsanoğlu kamil insanlar sayesinde algılamasını, seçiciliğini, farkındalığını, inancını ve şuurunu arttırma ve geliştirme yetilerine sahip olmaktadır. Kamil insanlar sadece talebelerinin gönül dünyasını geliştirmekle kalmaz aynı zamanda duygusal zeka, akıl ve algılayışlarını da geliştirir ve kemale erdirmeye çalışırlar. Kamil insan zaten her şeyiyle kamil bir insan değil midir?
Konuya yabancı olan okuyucularımız için, hicab, perde demek olup burada şuuru perdeleyen örtü anlamında kullanılmıştır. Mesela benliğimiz bir hicabtır, zaaflarımız hicaplarımız olabilir. Keşke daha güzel anlatabilseydik… Bu da bizim hicabımız olsa gerek. Allah'a emanet olunuz.