Halkın hüznünden beslenen bir zihniyet

İnsanın fıtratına ve hayatın normal akışına uygun olanı nedir?

İnsan, etrafı mutlu ise mutludur, huzurlu ise huzurludur, neşeli ise neşelidir, eskiler "hal saridir, etrafına sirayet eder" derlerdi.

Aynı şekilde, çevresi, çevresindeki insanlar, aile fertleri ve komşuları dertli iseler, kederli iseler, hüzünlü iseler insan, en azından onların halleriyle hallenir, en azından etrafındaki insanlar, bir şekilde ve bir vesile ile hüzünlü iseler, onların yanında 'vur patlasın çal oynasın' havasında olmaz, olamaz.

Son zamanlarda, son yıllarda, hatta son on yıllarda ve özellikle yönetimin her hangi bir kademesinde bulunanlarda bir amansız hastalık nüksetti; etrafındaki insanların hüznünden beslenen, hüznünden hoşlanan ama mutluluklarından ürken ve endişelenen bir ruh hali…

İstiyorlar ki, çeşitli ihtiyaçlarından ötürü kapılarını çalan, dertlerine çare arayan insanlar, hep öyle kalsınlar, dertleri derman bulmasın, yaraları iyi olmasın ki, yönetici takımının emaneten sahip oldukları kapılarında 'yalvar-yakar' dolaşan kitleler hiç eksik olmasın.

Problem çözmek için, insanların şikâyetlerini gidermek için oturdukları koltukları, makam ve mevkileri, sanki o dertleri kalıcı kılmakta kullanıyorlar.

Etkisi ve yetkisi yükseldikçe, makamı ve mevkii büyüdükçe, hassaten sınırsız maddi imkânlara sahip olunca, halka tepeden bakma, halkın dert ve ıstıraplarına kayıtsız kalma, adeta etrafındaki insanların çektikleri çile ve meşakkatlerden zevk alma hali baş gösteriyor.

Modern tıp elbette bu hale bir ad bulmuş, bir teşhis koymuştur herhalde.

Bilindiği üzere dini literatürde bu halin adı kibirdir, kibirlenmektir ki şiddetle yerilen bir haldir.

Halbuki, dedelerimiz, yüz yılların tecrübesini konuşturarak; "mahkeme Kadı'ya mülk olmaz" demişler, Ziya Pşa da:

"Bed-asla necâbet mi verir hiç üniforma

Zer-dûz palan vursan da eşek yine eşektir" demiş, yani,

"Asılsız/soysuz birine üniforma ya da gösterişli, pahalı giysiler soyluluk verir mi hiç; eşeğe altın semer vursan da eşek yine eşektir."

Hâsılı, halkın hüznünden beslenen zihniyete hayatın her alanında rastlamak sıradan bir hal almış durumda.