Ağalar doyunca duyacaklar yoksulu

İnsanlık tarihi boyunca ağaların doyduğu ve yoksulun feryadını duyduğu hiç görülmüş, duyulmuş mu?

Tarih boyunca ve hemen hemen her toplumda diledikleri gibi keyif çatan bir avuç mutlu azınlık, bir avuç kaymak tabakası olmuş ve nüfusun geri kalanı da keyfi kaçanları teşkil etmişler.

Keyif çatanlar ve zaten olmayan keyfi kaçanlar…

Her ayarlama ve eğerleme zamanlarında, her ölçü ve tartı sırasında zaten olmayan keyifleri kaçanların neyi ne kadar yiyeceklerini, hangi kumaşlardan ne kadar giyeceklerini kararlaştırmak, her devrin keyif çatanlarının uhdelerinde olduğu için, her zaman olduğu gibi oluyor ve çoğunluğu teşkil eden yoksulların hevesleri kursaklarında kalıyor.

Onların payına her zaman olduğu gibi sabretmek ve şükretmek düşüyor, çünkü onlar alışkınlar bu işe.

Allah korusun, ağaların ağızlarından düşürmedikleri bu sabır ve şükür ve dahi kanaat, bir sefer de ağaların payına düşerse çıldırırlar, evlerinin yolunu bulamazlar maazallah.

Onlar doyup ellerini ve gözlerini herkese ait olan kaynaklardan çekseydiler, bir toplumda, bu toplumda yaşayan her birey kendi payına düşeni adil olarak almış olsaydı zaten ortada açlıktan feryat edenler kalmazdı.

Bir takım aklı evveller, ağaların keyif çatışlarındaki fütursuzluklarına bakarak, deli gibi harcamalarına ve görmemiş gibi ölçüsüzce yemek mekânlarını doldurmalarına ve dahi midelerini aksırıncaya, tıksırıncaya kadar tıka basa doldurmalarına bakarak, 'bu memlekette geçim sıkıntısı mı varmış?' deyip yıkama-yağlama vazifelerini ifa ediyorlar.

Bu coğrafyada adet böyledir, ölçerler, biçerler, kendi saatlik, günlük, hatta bir öğünlük harcamalarını bir aylık maaş diye getirip dayatırlar yoksullara, emeklilere ve emekçilere, sonra da bir güzel dalgalarını geçerler; 'enflasyona ezdirmedik ve ezdirmeyeceğiz' diyerek.

Ağalar doyunca duyacaklar yoksulun sesini, fakirin feryadını, okula aç giden çocukların mide gurultularını, okul kantininden tost-ayran alabilen çocukların eline bakan yoksul çocukların ahlarını, iç çekişlerini…

Gidişata bakılırsa öyle görünüyor ki, ne onlar doydukları günleri görebilecekler ne de yoksullar feryatlarının duyulduğu günleri…