Gezi olayları 7 yaşında

Gezi Parkı olaylarının üzerinden tam 7 yıl geçti. Taksim'de çevre katliamını engellemeye çalışan gençlere polisin sert müdahalesiyle başlayan olaylar kısa sürede bütün yurda yayıldı. 

Olayların bu denli büyümesindeki asıl neden eylemcilere yapılan sert müdahalelerdi. Müdahaleler sertleştikçe eylemler de büyüdü... Gezi Parkı'ndaki ağaçları korumaya çalışan bir grup gencin eylemi bir anda halk hareketine dönüştü. 

İsyan, iktidarın "ben ne istersem yaparım" anlayışınaydı.  

İsyan, iktidar tarafından halkın kendini ifade etme özgürlüğünü yani gösteri ve eylem yapma hakkını elinden almaya çalışmasınaydı. 

İsyan, adaletsizliğe, haksızlığa, adam kayırmaya, baskılara ve korku imparatorluğunun kurulmasınaydı. 

İsyan, parasızlığa, işsizliğe, ülkenin yabancılara peşkeş çekilmesineydi...

Halkın ne istediğini okuyamayan iktidar, eylemlere katılanları çapulculukla, darbecilikle ve FETÖ'cülükle suçladı. İnsanların ne istediğini anlamaya çalışmak yerine polis şiddetinin dozunu artırdı. Tonlarca biber gazı kullanıldı. İnsanlar tazyikli suyla perişan edildi. Çok sayıda vatandaş yaralanırken onlarcası da hayatını kaybetti. 

88 yaşındaki Selim Önder biber gazına maruz kaldığı için öldü. 19 yaşındaki Mehmet Ayvalıtaş bir kişinin aracını göstericilerin üzerine sürmesi sonucu hayatını kaybetti. 22 yaşındaki Abdullah Cömert yakın mesafeden gaz fişeğinin başına isabet etmesiyle vefat etti. 

27 yaşındaki polis memuru Mustafa Sarı gösteriler sırasında Adana'da alt geçit inşaatından düşerek öldü. Dönemin İçişleri Bakanı Muammer Güler, Mustafa Sarı'nın göstericiler tarafından köprüden atıldığını iddia etti fakat Sarı'nın ailesi bunu yalanladı. 

48 yaşındaki İrfan Tuna Ankara'da yüksek miktarda biber gazına maruz kaldığı için yaşamını yitirdi. 26 yaşındaki Ethem Sarısülük Ankara'da yakın mesafeden başına ateş edilerek öldürüldü. 50 yaşındaki Zeynep Eryaşar Avcılar'dan başlayan yürüyüşe katıldığı sırada, güvenlik güçlerinin sıktığı biber gazına maruz kalınca kalp krizi geçirerek hayatını kaybetti. 

Eskişehir'de öğrenci olan 19 yaşındaki Ali İsmail Korkmaz, polisin müdahalesinden dolayı ara sokaklara kaçarken polis tarafından darp edildikten sonra eli sopalı gruplarca iki defa daha darp edildi. Sonrasında gittiği hastanede tedavi edilmedi ve ilk tıbbi müdahaleyi, olaydan 20 saat sonra alabildi. Beyin kanaması geçirdiği anlaşılan Korkmaz 38 gün boyunca komada kaldı ve 10 Temmuz 2013 günü öğle saatlerinde hayatını kaybetti.

14 yaşındaki Berkin Elvan İstanbul'da polis tarafından atılan göz yaşartıcı gaz kapsülünün başına isabet etmesi üzerine hastaneye kaldırıldı. 269 gün boyunca komada kaldı ve 11 Mart 2014'te vefat etti. Ve 36 yaşındaki Mehmet İstif Mersin'de gösteriler sırasında polisin 40 cm mesafeden ağzına sıktığı biber gazı sonrası dil kökü kanserine yakalandı ve 11 ay sonra hayatını kaybetti.

Tüm ölüm haberlerinden sonra içimiz parçalandı. Allah hepsine rahmet eylesin, ailelerine sabırlar versin.

Eylemciler darbecilikle ve FETÖ'cülükle suçlanırken bir de baktık ki, dönemin İstanbul Valisi FETÖ'den yargılandı. Dönemin İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı görevden alındı. Dönemin İstanbul Emniyet Müdürü FETÖ soruşturmasına uğradı. Yolsuzluk ve rüşvet iddiaları üzerine başlatılan 17 Aralık operasyonu sonrası istifa eden 3 bakandan biri de, Gezi olaylarında İçişleri Bakanı olan Muammer Güler'di...

Koskoca Beşiktaş Çarşı gurubu darbecilikle suçlandı. Camiye ayakkabıyla girildiği ve içki içildiği iddia edildi, caminin müezzini bu iddiaları yalanladı. Başörtülü kadının üzerine işendiği söylendi, doğru olmadığı anlaşıldı...

Evet, Gezi Parkı olayları bir çevre eylemi olarak başladı fakat haksızlığa ve baskılara isyana dönüştü. Gezi olaylarını bu denli büyümeden, onca insan ölmeden bitirmek mümkündü. Halkın nabzını tutan, onların ne istediğine kulak veren ve halkı kendi iktidarına tehdit olarak görmeyen, halkın tüm kesiminin yanında olan bir iktidar olsaydı, bu mümkündü. 

Asıl devlet ve millet düşmanı FETÖ'yü koynunda besleyip, halkı düşman olarak gören şaşı gözler, gerçeği tam 3 sene sonra 15 Temmuz'da göreceklerdi. 

Devlet yönetiminde kutuplaştırma, ötekileştirme, halkı ayrıştırma gibi politikalar son derece zararlıdır. Bugün ABD'de yaşanan halk eylemlerinde de bunu görüyoruz. 

Asıl hüner halkı birleştirmek, bütünleştirmek, birbiri arasında sevgiyi ve saygıyı sağlamaktadır. Bu yönüyle milletimizin içinden çıkan son dönemin en büyük insanı ve siyasetçisi Prof. Dr. Haydar Baş olmuştur. Onun öğretileri ve mirası bugün halen yaşamaktadır ve yaşatılacaktır. Bağımsız Türkiye Partisi, onun genç lideri ve kadrosu ülkemizin ihtiyacı olan bu mirasın gerçek teminatıdır.