Devlet adamı halkın göremediğini görmeli

Devlet adamları geleceği görmelidir. Daha doğrusu halkın görmediğini görmek sezmediğini sezmek, devlet adamlarının vazgeçilmez şartıdır. Bir hükümdar tahtının varisine devlet adamı olmanın sırrını öğretmek istemiş. Oğluna ormana gitmesini ve orada bir yıl yalnız başına yaşamasını ve bir yıl sonunda ormanın seslerini anlatmasını emretmiş. Çocuk ormana gitmiş, duyabildiği bütün sesleri dinlemiş, Bir yıl sonra geri dönmüş.

Mutlu bir şekilde babasına yaprakların sesini, kuşların şarkısını, arıların vızıltısını, suyun kayalara vuruşunu anlatmış. Fakat babası memmun olmamış. Oğluna ormana geri dönmesini ve ormanın gerçek seslerini duyuncaya kadar gelmemesini söylemiş. Prens bir ağacın altında uzanmış, babasının memnun edememesinin sebeplerini düşünmüş. Pek çok gün ve gece geçtikten sonra prens farklı bir duyguya kapılmış. Geri dönmüş, yeni öğrendiklerini babasına şöyle anlatmış: "Çiçeklerin açılışını ve kapanışını, binlerce kuşun ve hayvanın kalp atışlarını duydum".

Hükümdarın yüzü gülmüş ve şöyle demiş: "Oğlum herkesin duyabildiğini duymak marifet değildir. Büyük lider büyük devlet adamı olmanın sırrı herkesin duyamadığını duymaktır". Şimdi siz gelin halkın duyduğunu dahi duyamayan devlet adamlarının idaresinde olan bir ülkenin halini ve başına gelecekleri düşünün.

Bütün bunları şunun için anlatıyorum. Lozan Konferansında görüşmeler Musul sorunu üzerine tıkanmıştı. Nihayet Türkiye ve İngiltere konuyu aralarında çözüme kavuşturması yoksa konunun ve Milletler Cemiyeti'ne getirilmesi şeklinde karara bağlandı. Bu karardan sonra TBMM'de ikinci Grup milletvekillerinin söyledikleri ileriyi görmenin en güzel örneğini oluşturmaktadır. Mesale, ikinci grup milletvekillerinden Hüseyin Avni Bey şöyle diyordu: "Musul sorunu Milletler cemiyetine havale etmek bir İngiliz aldatmacasıdır. Musul'u bugün sana vermeyen yarın niye versin?"

İkinci grup milletvekillerinin bir diğer iddiası da şu idi: "Musul'u elimizden kaybedersek, bu ileride bir Türk-Kürt ayrılığına sebep olur.

İngilizler, otonom bir Kürt devleti kurdurarak Türkiye'yi İslam aleminden ayırıp Anadolu'ya hapsedebilirler" Şimdi insafla söyleyin, buna ileriyi görmek denmez de ya ne denir? Maalesef, bu söylenenlerin bir kısmı gerçekleşti, bir kısmı da gerçekleşme yolunda.

Aynı konu üzerinde ileriyi görmeye dair bir örnek de Sultan İkinci Abdulhamit'den verelim. İngiliz seyyah William'a Arcey Kerkük'te petrol bulur. Bunu İngilizlere haber verir. İngilizleri çok iyi tanıyan Sultan İkinci Abdulhamit, ileriyi görerek hemen tedbirlerini alır. Petrol sahası olan arazileri bir fermanla "Memaliki şahane" (Padişahın mülkü) olarak ilan eder. Ne yazık ki, meşrutiyetin ilanı ile "Memaliki şahane" yani petrol arazileri Ticaret ve Ziraat Bakanlığına bırakıldı ve sonunda da olanlar oldu. Binbir hengameden sonra bu günlere geldik. Ne hazindir ki, aynı vurdumduymazlık, aynı körlük fazlasıyla devam ediyor.

Misaki Milli sınırlarımız içerisinde kalan Musul ve Kerkük için kırmızı çizgiler ilan ettik. Kırmızı çizgiler yeşile boyandı, hükumetimizde tık yok. İKDP lideri Mesut Barzani, bin yıllık Türk topraklarını sahipleniyor. Ankara uykuda. Mesut Barzani'nin gerekçesine bakınız ve ibret alınız. Diyor ki, "Kürtler Kerkük'ü bu bölgenin petrol bakımından zengin olması sebebiyle istemiyor". Peki ne için istiyor? "Bu bölgedeki kent ve köylerin Kürt tarihi için önemli olmasından" dolayı istiyormuş.

Hey gidi Barzani, o aklınla binler yaşa. Karşında çocuk mu var?

Sana o petrolü kim yedirir? Lozan'da Musul'u Türkiye'ye vermek istemeyen İngilizler şöyle diyorlardı: "Musul'u veremeyiz, çünkü biz Birinci Dünya Savaşı'nı onun için çıkardık". Musul için dünya savaşı çıkarmayı göze alan sömürücüler, ne kadar iyi düşünmeye başladılar ki, Musul ve Kerkük'ü Barzani'ye hibe edecekler. Yok Barzani yok, sen de hayal kuruyorsun. O toprakların asıl sahibi onları sahipsiz bırakınca sana da hayal kurmak düşüyor. Velhasıl devlet adamlarımızın ileriyi görmesinden vazgeçtik, bari gözlerinin önünde olanları görebilseler.