Allah'ım, şeytanın ve Amerika'nın şerrinden uzak tut

Dünyayı idare eden sahne arkasındaki plan grupları, dünyanın çeşitli bölgelerinde dini, etnik ihtivalı bölgesel çatışmalar çıkarmaya devam ediyorlar. Amaçları, 'büyük savaş'. Ekonomik kriz yolu ile değişen dünyayı kendi hazır kalıplarına oturtmak istiyorlar. Yeni sömürgecilik kalıbına Kapitalizm 'upgrade' olmaya çalışıyor. Kara güçler Arap Baharı'ndan sonra Slav Baharı'nı patlatmaya çalışıyorlar. Arap ülkelerinde din aracılığı ile yaptıklarını, Ukrayna'da aşırı Neonazi hareketi ile yaparak bölgesel savaş çıkarmaya çalışıyorlar. Tarih tekerrür ediyor. Bankacı aileler yardımı ile iktidara getirilen gaddar Hitler'i yenmek için asıl gücü Sovyet Bloku insanları vermiş ise, 21 yüzyılda baş gösteren Ukrayna Neonazilerine karşı yine Rusya karşı duruyor. Arap Baharı'nda da asıl hakem rolü Rusya'ya düştü. İlk mücadele, Kruşçev tarafından Ukrayna'ya hibe edilen Kırım üzerinden yapılıyor (2001 sayımına göre Kırım nüfusun % 60 Rus, % 24 Ukraynalı, % 10.2 Kırım Tatarları). 1994-1995 yıllarında Kırım Cumhurbaşkanı'nın Teşkilat Başkanı ve aynı anda Kırım Hükümeti Teşkilat Başkanı Viktor Minin'in fikrine göre, 90'larda Sovyetler dağılınca Kırım bağımsızlığını ilan ediyor ve 1994-1995'lerde Rusya'ya girme hazırlıklarına başlıyor. Aslında Rusya için olumlu gözüken bu hareketi incelemeye başlayan Viktor Minin ve arkadaşları, 'ipin ucunda' Amerika olduğunu öğreniyorlar. 'Bir keresinde Kiev'de bir toplantıda Amerika'nın üst düzey memuru 'Viktor, görevini başarılı yapıyorsun', demesinden sonra, benim önemli bazı şeyleri bilmediğimi anladım', diyor Minin. ABD Ukrayna ile Rusya arasını açmak için ve Rusya'da hazırlanan (Yeltsin seçimleri) Başkanlık seçimlerini etkilemek için Kırım'daki ayrılıkçılık hareketlerini destekliyormuş. Bunun farkına varan Minin ve ekibi, artık Kırım'ı Rusya'ya dâhil etme fikrinden vazgeçiyor ve olayları zamanın akışına bırakıyor. Hâlbuki o zamanki sosyolojik araştırmalara göre Kırım'da referandum yapılsa idi, nüfusun yüzde yüzü Rusya'ya girme taraftarı idi.  2000'lerde Amerika Ukrayna'yı parçalamaya bir kez daha girişiyor. Hatırlarsanız Ukrayna'da Başkanlık seçimlerinde Yuşçenko ikinci turda kazanamadı. Ve Ukrayna'nın Doğusu ayrılmaya başladı. Lugansk Bölgesi Meclisi ayrılmak için oy kullandı. Daha sonra Harkov Bölgesi oylamaya oturdu. Başkan Kuçma acilen Rusya'ya gelerek Putin ile havaalanında bir araya geldi ve Putin bu süreci durdurdu. Dedi ki: "Hayır, biz karşıyız, biz kabul edemeyiz", çünkü Ukrayna'nın parçalanması bir Amerikan projesidir. Ukrayna'daki günümüzdeki karışıklıklar ise tamamen Batı ve Amerika'nın Ukraynalı aşırı milliyetçileri kışkırtması ile ortaya çıktı. Ukraynalı aşırı milliyetçilere tepki olarak ise, Ukrayna'daki ve Kırım'daki Rus milliyetçiliği uyandı (Ukrayna nüfusun  % 77.8'i Ukraynalı, % 17.3'ü Rus) ve halk arasında doğal Rusya merkezli hareket başladı. 16 Mart Kırım referandumu bunun tabii bir sonucudur. Rusya Başkanı Putin, siyaset bilimine örnek olarak girebilecek bir strateji izliyor, 'Savaşsız savaş'. Putin yurt dışına askeri müdahale iznini kendi Meclisinden almasına ve bunun yanında halk desteğini de sağlamasına rağmen sıcak askeri müdahalede bulunmadı. Olayları halkın oylamasına bıraktı ve kazandı. ABD ve Avrupa'nın ekonomik ambargo korkutmalarını ise,  Rusya halkı sevinçle karşılıyor. Çünkü o zaman ABD ve Avrupa mallarının Rusya'ya ithalatı duracak ve yerli sanayi ve ziraatın gelişmesine fırsat doğacak. ABD'nin mali zorlamaları ise, Rusya için uluslararası ticarette ABD Dolarından vazgeçmek için bir bahanedir. Hani Türkiye'de birinin (kimin olduğunu hatırlamıyorum) duası vardı: "Allah'ım şeytanın ve Amerika'nın şerrinden uzak tut".