"Rabb'inin ismini korkarak ve yürekten tesbih et..."

Hz. Fatıma (ra) annemiz'in işe koşmaktan elleri şişmişti. Bir gün Rasulullah'tan (sav) bir yardımcı istemişti. Rasulullah Efendimiz "Ashab-ı Suffa'nın" ihtiyaçları dururken sana nasıl yetişeyim" demişti. Daha sonra risalet hikmetleri, babalık şefkatı nübüvvet nurları ile hane-i saadetlerinden çıkmış Fatıma annemizin yanına gelmiş ve: "Ey kızcağızım sana o köle'den, daha faydalı bir iş söyleyeyim" buyurmuş ve namazlardan sonra 33 defa "Subhanallah", 33 "Elhamdülillah", 33 defa da "Allahuekber" demesini tavsiye buyurmuştur.***Hz. Ali (kv) Efendimiz bu tavsiyeyi "Sıffın'in "en şiddetli günlerinde bile bırakmadığını, bu tesbih ile bereket ve hikmetler gördüğünü söyler. Kur'an-ı Kerim'de "Tesbih et", "zikret", emri çok yerde geçer... İlahi kelam'ın emri... Allah Rasulu'nun (sav) sünneti olarak tesbih okumak ve tesbih çekmek dilden parmaklara, gönülden tesbihlere akseden tevhid nurunun vahdeti, birliğinin ifadesi...***İnsan ve kainat, gönül ve dil, dil ile eşya "Girdim O'nun zikrine" tesbihini beraberce okuyorlar...Tarihten günümüze "tesbih" adet ve geleneklerimiz ile bütünleşmiş, en kıymetli taşlardan, ağaç işlemesine kadar seccadelerimizin incisi olmuştur. Çeyiz hazırlayan kızların "tesbihlik" işlemeleri rengarenk, desen desen gönüllerin tesbihinin ışıklarını yansıtmaya çalışır. Rahmetli dedem 99'luk oltu taşı tesbihine sabah namazından sonra öyle bir sarılırdı ki, annenin yavrusunu kucaklaması gibi başını önüne eğer "tesbih de kıymetli olmalı" derdi. Sadece tesbihin şakırtısını mı duyardı, yoksa bir tesbihi ile dost mu olmuştu?..Sevgi, aradan perdeleri kaldıran anahtardır. Göklerde, taşlarda, çiçeklerde, ağaçlarda seninle anlaşır. Yeterki ayrığılı, hırsı, husumeti, haseti, gıybeti, yalancılığı, aceleciliği, harama koşmayı bırakalım.Tesbih deyince neredeyse tesbihin adabını anlatacağız, anlata bilirsek... Yazımı sadece "tesbihler" den bahsederek tamamlayacağım. Hacıların nurlu mekandan taşıdıkları ne güzel hediyedir tesbihler... İç ceplerimizi, çantalarımızı, avuçlarımızı, parmaklarımızı süsler, tesbihler...***Tesbih, arkadaşımızdır...Bize Hakk'ı tanıtan, anlatan, sevdiren inci taneleridir... Geçen gün otobüste gelirken gözüme çarpan iki durum karşısında bu yazıyı yazmaya çalıştığımı da itiraf edeyim. Biri orta yaşlı bir kadındı... Ellerini bağlamış, kalın mantolu ve başörtülüydü. Bir de ne göreyim, parmağında geniş bir halka takılı. Bir an göz göze geldik.  Hemen "merak etme evladım bu tesbih makinesidir" hergün 1000 defa tevbe istiğfar, 1000 defa Salat-ü Selam, 1000 defa Lailahe İllallah, 1000 defa Allah ism-i Celalini okuyorum. Avucumda da tutuyorum; çünkü ben O'nunla el ele zikrederiz Yüce Mevla'yı" dediğini anlar gibiyim.***Aradan zaman geçti. Ayaktaydım oturdum. Bu sefer de yine tesbihle karşılaştım. Tesbihini ortadan katlamış, halka şeklinde görünen adeta "tesbihim sadece ve sadece Allah içindir" ihlas ve vecdi içinde tane tane düşürüyordu taneleri.Mevlana tesbihleri vardır, heybetle dururlar, camdan, taştan, ağaçtan, çeşitli madenlerden, inciden olanları vardır. Zikrin anlamını, zikrin nurunu, zikrin huzurunu, zikrin canlılığını "mermerlerin nabzı" gibi hisseder ve anlatırlar.***Çocukluğumda "tesbih âşıkları" tanımıştım. Ramazan-ı Şerif girmeden önce camileri dolaşır tesbihlerin bakımını yaparlardı.Başı olmayan tesbihler...İpi kopan tesbihler...Acemi ustanın eline düşen tesbihler.Hırsızların eline düşen tesbihler...Otuz yıl, kırk yıllık komşularını kopup, ayrıldıktan sonra bir daha bulamayan tesbihler...Süslü, pahalı oldukları halde sımsıcak ellere zikirle ıslanan dillere, Hak hak diyen gönüllere hasret çekip elmas işlemeli, yahut ahşap sandıklarda mahpus olan tesbihler ne kadar garip bekleşirler... Ha, tomurcukları tesbih tanesi üreten çiçekleri biliyor musunuz? Ben gördüm. O çiçeklerin adını da siz koyun!..