Öğrenme güçlüğü

Çocuklarımız yarıyıl tatiline girmeye yaklaştılar. Elbette ki kimi öğrenciler, evlerine çok başarılı karne götürecekler; kimi öğrencilerin karneleri hem kendilerini hem de ailelerini mutlu etmeyecektir. Bunu bir ölçüde doğal karşılamak gerekir. Öyle ya her çocuk aynı dikkate, zekâya sahip olamayabilir.
Öğrenme güçlüğü çeken çocuklarımızı geri zekâlılıkla suçlamak o yavrularımıza haksızlık olur. Çünkü bu çocukların öğrenmemelerinde veya geç öğrenmelerinde zekâ ya da motivasyon eksikliliğine bağlamak da yanlıştır. Bu çocuklar, yaşıtlarından daha tembel veya geç anlıyorlar sonucuna varmak da yanlıştır. Çünkü bu öğrencilerin beyin fonksiyonları normal öğrencilerden farklıdır. Bu fark, bilgiyi nasıl aldıkları ve nasıl işledikleriyle ilgilidir.
Öğrenme güçlüğü çeken çocuklar veya kişiler, Olaylara farklı şekilde bakar, duyar ve anlarlar. Bu farklı bakış ve yorumlama yeni bilgileri öğrenme ve uygulamada da yeni sorunlar oluşturmaktadır. Bu problemlerden yola çıkarsak öğrenme güçlüğü genel olarak okuma-yazma, matematik, mantık, dinleme, konuşma ile ilgilidir.
Öğrenme güçlüğü, çocuktan çocuğu da değişebilir. Biri kitapları severken, matematik dersini anlamada güçlük çekebilir. Diğeri okuma-yazma ile arası iyi olmayabilir. Diğer çocuk dinleme sorunu yaşayabilir. Ne olursa olsun tümü öğrenme güçlüğü olarak adlandırılır.
Çağımızda öğrenme güçlüğü ile ilgili bilimsel çalışmalar oldukça ilerlemiştir. Çünkü yukarıda da belirttiğimiz gibi beyin fonksiyonlarına bilimsel müdahale yapılarak kişiyi normal seyrine getirilebilir. Beyin bir insanın yaşamı boyunca yeni bilgiler edinir ve bağlantılar oluşturur. O nedenle velilerimiz, kıyaslama yapmamalı ve kendi çocuğunu iyi tanımalıdır. Gerekiyorsa bu konuda oluşturulmuş test merkezlerine götürerek çocuğunu anlamalıdır.
Test merkezleri sorunu belirliyor ve kişiye özel programlarla sorun gideriliyor. Unutmayalım ki beş çocuktan biri öğrenme güçlüğü çekmektedir. Özellikle 3-7 yaş arasındaki çocuklar belirttiğimiz testlerden geçirilirse aile ve çocuk açısından yararlı olacaktır. Okul öncesi bir çocuk, sözcükleri telaffuzda zorlanıyorsa, yönleri takip etmekte zorlanma varsa, kalem kullanmada, makas kullanmada ve boya yapmada, ayakkabısını giymede zorlanma varsa bu kişi mutlaka uzmanına gösterilmelidir. İlkokuldaki bir çocuk, sözcükleri yanlış okuyor, matematik kavramlarını öğrenemiyorsa, saati tanımada zorlanıyorsa, beceriler elde etmede yavaşsa bu kişide de öğrenme güçlüğü var demektir.
Sevgili ana-babalar, çocuğumuzu öğretmenle işbirliği yaparak iyi tanıyalım. Gerçeklere gözümüzü kapamayalım. Gerçekler acıdır ama bazen acılar kişileri doğruya götürür.
Çocuklarımızı komşularımızın çocukları ile kıyaslamayalım. Bu davranış, hem çocukta aşağılık duygusu oluşturur hem de arkadaşına karşı kin besleyebilir.
Zayıf karne getiren öğrencimizi azarlamayalım. Ona moral verelim. İkinci dönemde çalışıp eksiklerini tamamlayacağına güvenimizi belirtelim Bir ölçüde çocuğun eksikliklerini siz değil de kendisi görsün diye çaba harcayalım.
Unutmayalım ki her çocuk başka başka genlerin ürünüdür. Çocukların gelişiminde aileden getirilen genlerin ölçüsü elbette ki inkâr edilemez.
Her çocuk da bir insandır ve bir kişiliktir. O nedenle çocuklarımızın kişiliklerine saygılı olalım derim.
Ne dersiniz?