NATO "güvenilir" midir?

Amerikan Casus Uçağı 14 Ekim 1962 günü Küba üzerinde uçarken pilot, Sovyetlere ait nükleer füze rampalarını fark eder. Füzelerin fotoğrafları Başkanın önüne konur. Amerika'nın burnunun dibine yerleştirilen silahların varlığı, dünyayı nükleer savaşın eşiğine getirir.Hemen Küba yüz yirmi bin askerle ablukaya alınır. NATO alarma geçirilir. Konu kamuoyuna intikal eder. On üç uzun gün sonucunda Sovyetler, ABD'ye Küba'yı işgal etmeyeceğini garanti ederse, füzelerini geri çekeceğini bildirir. Başkan Kennedy ise bu durumda Türkiye'de konuşlandırılmış olan Jüpiter füzelerinden de vazgeçeceğini ifade eder. Ve taraflar anlaşmaya varırlar ama?Türkiye, kendi topraklarındaki nükleer füzelerle ilgili pazarlıklardan habersizdir?Başlangıçta bizim için NATO kapsamındaki Jüpiter füzelerine ait anlaşmayı imzalamak hiç zor olmamıştır. İtalya dışında hiçbir NATO ülkesi kabul etmediği halde, ev sahipliği konusunda Amerika'ya ısrarımız bile vardır. Geçen sürede her biri Hiroşima'ya atılanın yüz katı gücündeki kod adı IBRM olan on beş füzeye İbrahim adını vermişizdir. Yetmedi; İzmir'de Jüpiter füzelerini soran köylülere de "minare" olduğunu söylemişizdir.Oysa Kürecik örneğinde olduğu gibi bu silahlar, Türkiye'yi taraf olmakla kalmayıp hedef haline getiriyordu. Küba krizi tutanaklarından anlaşılıyor ki; bir saldırı durumuyla karşılaşıldığında Türkiye'nin arkasında NATO desteği garanti değildi. Eğer Sovyetler ilk hedef olarak Jüpiterleri vursalar Amerika buna otomatik olarak tepki vermeyecekti. Belki de çatışmanın sınırlı kalması için reaksiyon gösterilmeyecekti.Yetkililerimiz ve milletimiz bu gerçekleri yıllar sonra öğrendiler. Dahası o yıllarda Türkiye'ye kriz esnasında İzmir'deki füzelerle ilgili pazarlık yapılmadığına dair güvence bile verilmişti.Sonuçta NATO; Küba bunalımından dünyayı kurtararak ama Türkiye'yi harcayarak çıktı!Biz NATO'ya askerlerimizi arzın bir ucuna göndererek, onları feda etme pahasına girdik. Vatanından yedi bin km. ötede yedi yüz yirmi bir Mehmetçik'i Kore'de gömdükten sonra NATO üyesi olduk. Arkasından bize verilen görev "sınır karakolu" idi. Türkler olası bir Sovyet saldırısına karşı Toroslarda bir savunma hattı oluşturacaklardı. Yüz seksen gün sürmesi öngörülen bu oyalama savaşında NATO kuvvetlerinin yardımı beklenecekti. Ve bu esnada Türk ordusunun görevi vatanını korumak değil, Sovyet güçlerini oyalayarak müttefiklere zaman kazandırmaktı. Hatta NATO kurmaylarını en çok endişelendiren Türk komutanların boğazları ve ülkeyi koruma refleksiydi.Açıkçası kalabalık ve maliyetsiz ordumuzla bize biçilen misyon "harcanabilir oyalayıcı kuvvet" olmak idi. 1950'lerde bir Amerikan askerinin maliyeti on Türk askerine bedeldi. Soğuk savaş yıllarında kalabalık, maliyetsiz bir orduya sahip olarak, Sovyetlerin komşusu Türkiye NATO'ya cazip geliyordu. Olası bir savaşta düşmanı ilk karşılayan bu kuvvet doğal olarak en büyük zayiatı da veren kuvvet olacaktı. Yani daha NATO'ya dahil edilirken biçilen rol bu olduğundan, Küba krizinde Amerika'nın bizi harcaması sürpriz değildi.Müslüman ülkelerle her savaşında Türkiye'yi yanına alan, destek isteyen NATO ülkeleri Kıbrıs harekâtında Türkiye'ye ambargo uyguladılar. NATO'da sorumluluğun yüzde yetmişine sahip ABD; Awacs uçaklarını bize on yılda zor verdi. Şimdi bile hükümet, ulusal güvenlik için gerekli silahlı İHA'ları, genel maksat helikopterlerini, terörle mücadele için gereken akıllı mühimmatı alamıyor. (bkz. 9 Ekim 2015 Hürriyet, Tolga Tanış'ın haberi) Ama Rus uçaklarının sınır ihlali bahanesiyle NATO'dan yardım istiyor.Bizim yetkililerimiz NATO'nun Libya'yı işgalinde İzmir'i üs yaparken, Putin bu ülkeleri İslam âlemine karşı Haçlı seferi başlatmakla itham ediyordu. Ve bu bakış açısının devamı olarak şimdi Suriye'yi BOP'tan koruyor. Camide "Allahuekber" deyip de dışarıda "Amerika'sız olmaz" diyen bir millet tabii ki bu gerçekleri göremez. Ve Türkiye; ülkesini NATO toprağı gören idarecilerle yönetilir! Yararlanılan Kaynaklar:- Yeni Bulgular Işığında-1962 Küba Krizi ve Türkiye; isimli makale- Dr. Ayşegül Sever- NATO'da 60 Yıl, Serhat Güvenç, Bilgi Ünv. Yay.