Mesneviden/ Dostluk üzerine

Gönül aynası saf olmalı ki orada çirkin suratı güzel surattan ayırt edebilsin.

                                                           ***Gönül, yalan sözden istirahat bulmaz. Suyla yağ karışık olursa çırağ aydınlık vermez. Doğru söz kalbe istirahat verir. Doğru sözler gönül tuzağının taneleridir. Gönül hasta olur, ağzı kokarsa ancak o vakit doğruyla yalanın tadını alamaz. Fakat gönül ağrıdan illetten salim olursa yalanla doğrunun lezzetini adamakıllı bilir, anlar.                                                            ***Doğruluk, her duygunun uyanıklığıdır; bu sûretle duygulara zevk, munis olur.                                                            ***Sohbet vardır, keskin bir kılıca benzer; bostanı, ekini kış gibi kesip biçer. Sohbet vardır, ilkbahar gibidir. Her tarafı yapar, sayısız meyveler verir. İhtiyat ve tedbir ona derler ki, "kötü zannı gideresin, kaçıp kötülüklerden kurtulasın."                                                            ***Dost nasıl dosttur? Rey ve tedbir bakımından merdivene benzeyen, seni kalbiyle her an irşat edip yücelten dost.                                                            ***Bu dünyanın direği gafletten ibarettir. Gerçi dünyanın değeri taklittir ama, her mukallit sınanmada rüsvay olur.                                                            ***Dünya Allah'ın kahır yurdudur. Kahrı seçtiysen kahır göre dur.

                                                           ***Dert, Allah'ı gizlice çağırmana sebep olduğundan bütün dünya malından yeğdir. Dertsiz dua soğuktur, bir şeye yaramaz. Dertli dua ve niyaz, gönülden aşktan gelir.***Kimden kaçıyoruz, kendimizden mi? Ne olmayacak şey! Kimden kapıp kurtarıyoruz, Hakk'tan mı? Ne boş zahmet!                                                           ***"Edep nedir?" diye sorarsan bil ki edep, ancak her edepsizin edepsizliğine sabır ve tahammül etmektir.