Elini taşın altına koymak

Ne güzel söylenmiş:

"Elini taşın altına koymak."

Türkiye'yi muasır medeniyet seviyesinin üstüne çıkartacak yol tekrar "Taşlı bir yol" olmuş.

Kim açacak bu yolu? 

Sihirli bir değnek yok ki elimizde.

Gökten düşmedi ya bu taşlar.

"Kim döktüyse o kaldırsın" diyecek lüksümüz de yok.

Tabii kimse el atmayınca, taşlar dağ olmuş.

Taşlarla beraber akıl verenler de çoğalmış:

"Şöyle yapmalıyız, böyle yapmalıyız, şunu şuraya koyalım sonra bakarız" gibi, veya "ben eskiden çok taş taşıdım, senden mi öğreneceğiz çalışmayı…"

Bu taşlar "pırlanta" olsa, sorun kalmayacak.

Hâlbuki Türkiye'nin dağı taşı altın.

Ata'nın ruhunu her gün değil de yılda 5 gün t-shirt giyip ve plastik saplı Türk bayrağını sallayarak vazifesini yapmış olduğunu zanneden bence gaflet içindedir. 

Esasen Atatürk, bize değeri biçilmez bir miras bıraktı; devletimiz. Bu devleti koruyacak ELİTE bir milleti de beraberinde yetiştirdi. Mustafa Kemal ile baştan sonuna kadar beraber olan asker arkadaşları karakterleri yüksek olan insanlardı.

Peki, biz bu insanların devamı mıyız?

Başka yollar arayan var.

Türk Milleti "ELİTE" bir millettir.

Evet, biz elitiz, tekrar ELİTE olmalıyız.

Özümüzdeki yüksek karakter aşkı, tekrar hayatımızın gayesi olmalı.

Hafta sonu, ay sonu, yaz tatili, çocukların okulu bitince…

Böyle kısa vadeli hedefleri unut çünkü mutsuz olursun. Hedeflerin yükseklerde olsun, zafer peşinde ol.

Tekrar karakterlerimize bir cila çekelim, taşları yoldan kaldıralım. Kendi yolumuzu kendimiz inşa edelim. Hani biz kimseye zincir taktırmayacaktık?

Çılgın olan biz değil miydik?

"Bu yıkık olan harabeyi kaldıracak tek elsin."

Bir hayalimiz olsun.

Bizim karakterimiz esaret kabul etmez.

Bu yüzden tam Bağımsız Türkiye.