Duygusal birlik

Son zamanlarda dış ve bazı iç basında "duygusal kopuş" sözü sıkça kullanılmaktadır. Deniliyor ki, Türkler ile Kürtler duygusal bir kopuş içerisindeler. Esasen bu, düşmanlarımızın beklentisidir, gerçekte ise böyle bir kopuş söz konusu değildir.
Batılılar, önce duygusal kopuşu, sonra da coğrafi kopuşu gerçekleştirmek için, terör örgütlerini destekleyip Türkiye'nin üzerine salıyorlar. Bu örgütler, milletimize acılar yaşatıyor, kayıplar verdiriyor, ama amaçlarına bir türlü ulaşamıyorlar, Allah'ın izniyle ulaşamayacaklar da.
Bırakınız, asırlarca etle tırnak gibi, bir ve beraber olmuş Türkler ile Kürtleri, hiçbir İslâm toplumu arasında hiçbir dönemde duygusal kopuş yaşanmamıştır. Aslında duygusal kopuş, Batılı toplumların önleyemediği ve en çok korktuğu bir durumdur.
Batılılar, ekonomik birlikten işe başlayıp siyasi birliğe kadar götürdükleri AB'ye rağmen, duygusal birliği sağlayamamışlardır, sağlamaları da imkânsızdır. Çünkü Batı toplumlarında duygular körelmiştir, onları bir araya getiren tek etken menfaattir.
Batılılar, fitne-fesat çıkararak Osmanlı'yı yıkmış, toplumunu bölmüş ve parçalamış, fakat ayrılanlar arasındaki bütün bağları koparamamışlardır. Hâlâ o toplumların, bir kısmı tarihi birliğini, bir kısmı hem tarihi, hem de dini birliğini korumaktadır. Duygusal birliğe gelince, o tüm İslâm toplumlarında hiç zedelenmeden ve örselenmeden sürdürülmektedir.
Bunu anlamak ve görmek isteyenler, acılı ve sevinçli durumlar yaşandığında Müslümanlara baksınlar. O durumlarda, çok uzaklarda yaşayan Müslümanların, acısına ve sevincine istisnasız tüm Müslümanların ortak olduğu açıkça müşahede edilir.
En basit spor müsabakalarında Müslüman bir sporcunun galibiyeti, etnik kökeni, mezhebi ve meşrebi ne olursa olsun, bütün Müslümanları sevindiriyor. Aynı şey acılı durumlar için de geçerlidir. İslâm coğrafyası bombalanırken, yıkılıp-yakılırken, dünyanın en ücra köşesinde yaşayan Müslümanlar bile üzülür, o acıları yüreğinde hissederler.
Sözünü ettiğimiz bu duygusal birlik çok önemli bir değerdir ve diğer birliklerin de temelini oluşturur. Maalesef, İslâm toplumlarının idarecileri dünya çapında mevcut olan bu duygusal birlikten yararlanmayı ve onu diğer birliklerle taçlandırmayı düşünmüyorlar. Hâlbuki duygusal birlik azıcık bir gayretle, aktif hale getirilir ve dış politikada etkin olarak kullanılabilir.
İslâm toplumlarında aydın geçinenler de bunu hiç günde getirmiyorlar. Özellikle Türkiye'deki aydın takımı (!) Batılıların dillerine pelesenk ettikleri duygusal kopuşu papağan gibi tekrarlıyorlar.
Bunu söylerken, şu tarihi gerçeği de gözden uzak tutmuyoruz: Türkiye'de, savaşta ve barışta bütün işbirlikçiler aydınlar arasından çıkmıştır. Nihad Sami Banarlı, "Devlet ve Devlet Terbiyesi" adlı kitabında bu gerçeği şöyle beyan eder: "Tarihi tecrübelerle sabittir ki, Türk milleti hiçbir zaman tarihine, vatanına, devletine, dinine, diline, kültürüne ihanet etmemiştir. Bir ihanet varsa, bu, aydınların ihanetidir." (s.30).
Onun için diyoruz ki, duygusal kopuş, Batının yeniçerisi olan aydınlar ile milletimiz arasındadır. Etnik ve mezhepsel olarak ayrı olan Müslümanlar arasında dahi, duygusal bir kopuş yok, tam aksine duygusal bir birlik vardır. Bu birliği korumak ve geliştirmek, bekamızın yegâne teminatıdır.