Ehl-i Beyt'i sevmek, Yüce Allah ve Rasulü'nün emridir

Bazı çevrelerde tehdit olarak algılanan "Alevilik", son dönemde, Sünnilerin değerlerini yıkmaya çalışan bir sembol olarak kullanılıyor.Sünni dünyada bilinçli olarak yayılan bu söylemlerle Aleviler, "namaz kılmayan, gusül abdestinden dahi haberi olmayan" adeta Müslüman sınıfına sokulmaması gereken kişilerdir.Oysa son dönemde yapılan bazı ilmi araştırmalar göstermiştir ki, Yüce Allah'ın kitabında ve Hz. Peygamberin (sav) hadislerinde bahsettiği "İslam inancı"nı bugüne kadar koruyabilen ve yaşam tarzı olarak hayatlarına geçiren kesimdir, aslında Aleviler.Malum çevreler, yazılarında bahsettikleri yıkım hareketinin aslında Sünni dünyadan olduğunu ve Resulullah (sav) devrinden sonraki dönemde yapılan tahrifatların ve İslam itikadını rayından çıkaran provokelerin, tamamen Sünniler arasından yayıldığını çok iyi bilmektedirler.Ancak buradaki maksat, toplumda saygınlığı artan Alevi vatandaşlarımızı tekrar tecrit etmek olduğu için, Sünni dünyanın yanlışları Alevi çevreye mal edilmek istenmektedir.Alevilere yapılan bu provokeler, aslında İslam dininedir. Çünkü Hz. Peygamberin, kendine varis tayin ettiği ve "nasp edilmiş imam" olan İmam Ali'y (k.veche) ve Ehl-i Beyt'i sevmek, Alevi inancının temelidir.Ehl-i Beyt'i sevmek ve ona sahip çıkmak, ayetlerle sabit olup, Cenab-ı Hakkın emridir.İmam Ali (as), Hz. Fatıma (as), Hz. Hasan (as), Hz. Hüseyin (as) ve Peygamber Efendimiz (sav) Ehl-i Beyt'tir. Bunlar hakkında Al-i İmran (61. ayet), Ahzab (33. ayet), Şura (23. ayet) ve İnsan suresi (4-11. ayetlerinde) söz konusudur.Şimdi soruyoruz: Cenab-ı Hakk'ın tertemiz kıldığı, masumiyetini bizzat buyurduğu ve sevmemizi emrettiği bu kişileri sevenlerden bir Müslüman neden rahatsız olur?Alevilik, Ehl-i Beyt'i sevmenin yanında özellikle İmam Ali'yi (k. veche) sevmektir.O İmam Ali ki (as), Kur'an-ı Kerim'de hakkında 300'den fazla ayet yer almaktadır.O İmam Ali ki (as), Gadr-i Hum günü Resulullah (sav) O'nun için: "Ey Allah'ın kulları, Benim kardeşim ve vasim olan Ali b. Ebi Talib'e, Allah'ın emriyle uyun" buyurmuştur (1001 Hadis Işığında İmam Ali, sayfa 266).O İmam Ali ki (as), yine Hz. Peygamber (sav) O'nun için: "Bilin ki, kim Ali'yi severse Beni sevmiştir. Kim de Beni severse Allah ondan razı olur. Allah da bir kimseden razı olursa, onu cennetle mükafatlandırır" hitabına mazhar olmuştur (Bihar'ul Envar, c.27, sayfa 115).Burada şunun da altını çizmekte fayda vardır; Hz. Ali'yi ve Ehl-i Beyt'i sevmek, diğer Sahebe-i Kiram'ı sevmemek manasına gelmez. Zaten mü'minlerin sevgisine mazhar olan sahabe-i kiram, Ehl-i Beyt'i Hz. Peygamber'in emaneti olarak gören ve onları baş tacı eden zevattır.Şimdi, İslam'daki sapmaları İmam Ali'yi sevenlere mal etmek isteyenlere soruyoruz: Nasp edilmiş imamı bırakarak seçim usulü ile gelenin ipine sarılan mı daha doğru yol üzeredir, yoksa bu methiyelere layık görülen imamın arkasından gidenler mi?Alevi dünyası, Emeviler'den başlayan süreçte bir devlet politikası olarak ezilmiş, katledilmiş, cahil bırakılmış, sindirilmiştir.Bu, Hz. Peygamber'den (sav) gelen pak İslam itikadının yayılmasını engellemek için bilinçli olarak sahnelenmiştir. 1800'lü yıllarda ise Hicaz bölgesinde gerçekleştirilen faaliyetlerle Arap aleminin halifeye isyan etmesi sağlanmıştır. Amaç, aslında mevcut İslam'a karşı bir ayaklanmadır. Bu başarılmış ve bugün Hicaz bölgesinin kalbinde resmi mezhep olarak kabul edilen, ama aslında İngiliz sömürgeler bakanlığının ortaya attığı "nevzuhur mezhep", bu coğrafyada İslam itikadı olarak benimsettirilmiştir.Oyun aynıdır? Misyonerlik faaliyetlerinin sadece şekli değişmektedir. Dün halifeye isyan kullanılmış, bugün ise, sağlam Ehl-i Beyt itikadı ve sevgisinin örselenmesi üzerinden milletin inancı ile oynanmaktadır.Düşündürücü olan bu oyuna gelen yazardır. Acaba bu yazar, Sünnilerin ana kaynakları kabul edilen İmam Azam'ı ve İmam Gazali'yi mi aşmıştır da, Hz. Peygamber'den (sav) sonra nasp edilmiş iman olan İmam Ali'yi (as) seven Alevilere dil uzatmaktadır?Nitekim İmam Azam şöyle buyurmuştur:"Şamlılar bizi sevmiyorlar. Zira Hz. Ali (as) ve Muaviye'nin saflarından birine geçmemiz istendiğinde; biz, ancak Hz. Ali'nin (k.veche) askerlerinin arasına katılırız" diyoruz (Bezzazi, Menakıb-ı Ebu Hanife, Sayfa 275).İmam Gazali diyor ki: "Fakat hilafet hususunda delil bütün açıklığı ile ortaya çıktı ve konu aydınlandı. Gadr-ı Humda Resulullah (sav) şöyle buyuruyor: " Ben kimin idarecisi ve velisi isem, Ali de onun idarecisi ve velisidir. ...Fakat daha sonraları makam ihtirası yüzünden heva ve heves galip geldi. ...Böylece kendisinden sonra vekil bırakan Resulullah'tan (sav) yüz çevirdiler. Ona sırtlarını döndüler. Kur'an'ın ahkamını az bir pahaya sattılar." (İmam Gazali, Sırru'l Alemeyn ve Keşf-u Ma Fid'Dareyn, s. 16-18, Millet Kütüphanesi, Ali Emiri b. 915).Eğer yazar Alevi ise İmam Ali'yi sevmelidir; yok eğer Sünni ise yukarıdaki yazılanlara göre yine Hz. Ali'yi sevmelidir. Bunu Allah'ın ve Resul'ünün emri olduğu için yapmalıdır. Zira hiçbir Müslüman, böylesi temel bir dini hususta "müşkil-i hünsa" gibi ikircikli vaziyet içinde olamaz.