Millete mal olmak ve Mehmet Akif Ersoy

İnsanlar doğarlar, büyürler, ömür denen mühlet bitince de ebedi olarak bu dünyadan göçerler. İnsanlar arasında öyleleri vardır ki yaşadığı ömrü kimsecikler tarafından tanınmadan, anılmadan, belki de hiçbir varlık dahi gösteremeden tamamlar ve bu dünyadan göçerler. Bazıları çevresine verdiği zararlarla anılır, şerrinden korunmaya çalışılır. Bazıları da vardır ki ömrünü Allah'a ve Vatanına Milletine adamıştır. Onun bütün hayatı bir gaye uğruna bina edilmiş, attığı her adım, konuştuğu her söz, yazdığı her satır, hep bu uğurdadır? Bu özelliklere uyan ve her türlü övgüye layık olan birini görmek anlamak isterseniz bu şahsın tereddütsüz olarak Vatan ve millet şairi Mehmet Akif Ersoy olduğunu söyleyebiliriz. Mehmet Akif Ersoy 1873 de İstanbul da doğup 27 Aralık 1936'da 63 yaşında İstanbul'da vefat etmiştir.Özellikle milli mücadele döneminde milletimizin uyarılması, milli duyguların inşası uğrunda; gitmediği yer, yapmadığı iş kalmamıştı. Vatan topraklarını köy kent demeden karış karış dolaşmış, meydanlarda, camilerde sohbetler ve hutbeler okumuştur. Milli marşımızı yazmak şerefi ve nasibi onun ortaya koyduğu mücadelelerin haklı bir gururu olsa gerektir. Biz de onu farklı bir tarzla anmak istedik. Onun manevi şahsiyetinden feyz almayı murat ederek kendi dizeriyle anlatmak istediklerini sizlerle paylaşalım? O bir Hürriyet aşığıydı, geçmişten geleceğe milletimin karakterini anlatıyordu. Bunu istiklal marşının dizelerinde destanlaştırmıştı."Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım.Hangi çılgın bana zincir vuracakmış şaşarım!Kükremiş sel gibiyim; bendimi çiğner aşarım;Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım."Vatanı uğruna şehit düşen Çanakkale kahramanlarını belkide onun kadar güzel anlatan, onları sahabe ile eş anlamda tutan başka bir şair var mıdır? Bilemiyorum!"Vurulmuş tertemiz alnından uzanmış yatıyor;Bir hilal uğruna ya Rab, ne güneşler batıyor! Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker!Gökten ecdad inerek öpse o pak alnı değer. Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor Tevhidi...Bedr'in aslanları ancak, bu kadar şanlı idi... Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?"Gömelim gel seni tarihe!" desem, sığmazsın."  O hiçbir zaman haksızlığa tahammül edemezdi. Onun karakterinde, ecdadına saygı zirve noktasındaydı. "Zulmü alkışlayamam, zalimi asla sevemem;Gelenin keyfi için geçmişe kalkıp sövemem.Biri ecdadıma saldırdı mı, hatta boğarım!Boğamazsın ki!Hiç olmazsa yanımdan koğarım."Örnek alınacak bir dava eriydi, Milli Mücadelenin nasıl bir iman ve gayretin eseri olduğunu şu dizeler bize en güzel bir vaziyette anlatmaktadır."Cehennem olsa gelen göğsümüzde söndürürüz;Bu yol ki hak yoludur, dönme bilmeyiz, yürürüz.Düşer mi tek taşı, sandın, harîm-i namusun?Meğerki harbe giren son nefer şehid olsun."Yine onun dizeleriyle bitirirken; vatan-millet sevdalısı bir nesil temennisinde bulunuyorum."Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilâl!Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helâl.Ebediyyen sana yok, ırkıma yok izmihlal:Hakkıdır, hür yaşamış, bayrağımın hürriyet;Hakkıdır; hakka tapan, milletimin istiklâl."