‘Mehdî, bendendir, benim yolumu izleyecektir’

Ahmed b. Sinan Kirmanî ed-Dimeşkî (1019): Ehl-i Sünnet'in meşhur âlimlerinden olup "Ahbaru'd-Duvel" adlı kitapta şöyle yazar:

"On birinci bölüm; Halef-i Sâlih İmam Ebu'l-Kâsım Muhammed b. Hasani'l-Askerî hakkındadır. Babası ölünce o beş yaşındaydı. O yaşta Allah Teâlâ O'na hikmeti öğretti. Hz. Yahya'ya da küçük yaşta bağışta bulunmuştu. O, orta boylu, güzel yüzlü, güzel saçlıdır. Çıkık burnu ve açık alnı vardır." 

Abdulmelik el-İsamî (h. 1111): Mekke'de ikâmet eden tanınmış tarihçilerdendir. O, "Sımtu'l- Nucûmi'l-Avalî" diye bilinen dört ciltlik tarih kitabında sırayla İmamların hayatını anlatırken şöyle yazıyor:

"Ali b. Ebi Tâlib'in oğlu ... Ali Nakî'nin oğlu, Hasan Askerî'nin oğlu İmam Muhammed Mehdî (Allah hepsinden râzı olsun) 255 veya 256 yılının Şaban ayının ortasında Cuma günü dünyaya geldi.

O'nun künyesi Ebu'l-Kâsım'dır. Lakabları ise Hüccet, Halef-i Sâlih, Kâim, Muntazar, Sâhibu'z-Zaman ve hepsinden daha meşhur olan ise Mehdî'dir. Babası vefat ettiğinde o beş yaşındaydı. O mutedil, güzel yüzlü ve güzel saçlı, ince burunlu ve geniş suratlı bir gençtir." 

Şeyh Muhammed b. Ali Sebban el-Mısrî (h. 1206):

1185 yılında telif ettiği ve "Nûru'l-Ebsâr'iş-Şeblencî"nin haşiyesinde, Mısır'da basılmış olan "İs'afu'r-Rağibîn fi Sireti'l-Mustafa ve Fezâil-i Ehl-i Beytihi't-Tâhirîn" adlı eserinde, Şi'ranî'nin "Yevâkit" kitabındaki sözünü ve yine "Levâkih"de Şeyh Hasan Irakî'nin sözü ve Şi'ranî'nin üstadı Şeyh Ali Hevas'ın tasdikini ondan naklen ve yine Muhyiddin Arabî'nin sözünü Şi'ranî'nin nakliyle On iki İmam'ın ismini bir bir yazmış ve İmam Mehdî'nin (aleyhi's-selâm) adını da "Muhammed b. Hasani'l-Askerî" diye kaydetmiştir.

Şeyh Aliekber b. Esedullah b. Emirullah el-Mevdudî h. 1210:

Meşhur Şeyh Mahmud Şeştî'nin evlatlarındandır. Ali Ekber Mevdudî, Hindistan'ın meşhur ve mutaassıp ulemâsındandır. Abdulhay Hüseynî "Nazhetu'l-Havâtir" adlı eserinde Hindistan ulemâsının hayatında onun biyografisini genişçe kaleme alarak onun "Minhacu's-Sirac" ve Ehl-i Beyt Ekolü'ne red ve Câmi'nin "Nefa- hatu'l-Üns" adlı eserine haşiye olarak yazmış olduğu "Mükâşifât" risalesi gibi eserlerinin olduğunu yazmıştır. 

Mevdudî "Mükâşifât"ta Ali b. Sehl b. Ezher el-İsfahanî'nin ha-yatını anlatırken vaad edilen Mehdî'nin varlığını kabul ederek şöyle yazar:

"Ehl-i Sünnet âlimleri, hükümde hata etmemenin Resûlullah'a mahsus olduğunu söylerler. Fakat Şeyh Muhyiddin Arabî (Allah O'ndan râzı olsun) İmam Mehdî Mev'ud (Ceddine ve O'na salât ve selam olsun) hakkındaki hadise dayanarak buna karşı çıkmıştır.

Nitekim 'Yevâkit'in yazarı Muhyiddin'den naklederek diyor ki: O Futûhat'ta şöyle diyor: 'İmam Mehdî, Allah'tan aldığı ilhamla din hükümlerini verecektir. Şöyle ki, Yüce Allah, âlemlere rahmet Hz. Muhammed'in (s.a.a.) dinini O'na ilham edecek ve O da emredecektir.

'Mehdî, bendendir, benim yolumu izleyecek, haktan vazgeçmeyecektir' hadisinde Resûlullah bize, Mehdî'nin bid'at çıkaran değil, kendisine tabi olan olduğunu ve verdiği hükümde hak üzre/mâsum olduğunu bildirmek istemektedir.

Çünkü hüküm vermede mâsum olan kimse hata etmez demektir. Resûlullah'ın (sallallâhu aleyhi ve âlih) hükmünün de hata etmemesinin sebebi dediği her şeyin vahiy olmasıydı. Dolayısıyla, Resûlullah, Mehdî'nin hata etmeyeceğini bildirmiş ve onu bu yönüyle peygamberlere benzetmiştir."

Daha sonra Mevdudî şöyle yazıyor: "Yevâkit'in yazarı Şeyh ve diğer Ehl-i Sünnet âlimlerinin sözünü genişçe nakletmiştir."

Hâlid el-Bağdadî en-Nakşibendî (h. 1242): Hayruddin ez-Ziriklî "A'lam"da şöyle yazıyor:

"Ebu'l-Baha Hâlid b. Ahmed b. Hüseyin Nakşibendî'nin Osman b. Affan'ın evlatlarından olduğu meşhurdur. Genç yaşta Bağdat'a, daha sonra Şam'a giderek orada vefat etti.

Şerh-i Akaid-i Azudî, Şerh-i Makamât-i Harirî, İsbât-i İrade-i Cuz'i risalesi, Celâu'l-Ek- dar ve Farsça Divan onun eserlerindendir. Osman b. Kenanî onun risalelerini 'Bağyetu'l-Vacid fi Mektubât-i Mevlana Hâlid' adlı kitabında toplamıştır." 

Hâlid en-Nakşibendî, Irak'ın kuzeyindeki Şehruz'un Kürt ahalisindendir. O, Hicret'in on üçüncü asrının meşhur Farsça şair ve bilginlerindendir; aynı zamanda Nakşibendî sûfîlik fırkasının önderiydi de.

Hâlid, Horasan'da bulunan mukaddes İmam Rıza'nın (aleyhi's- selâm) türbesinin ve şahsiyetinin tavsifinde Farsça okuduğu uzun kasidesinde On iki İmam'ın isimlerini büyük bir saygıyla zikretmiş, Allah Teâlâ'dan kendisini o kutlu zâtların yüzüsuyu hürmetine bağışlamasını istemiş ve onları Allah katında şefaatçi kılmıştır.

Hâlid'in kasidesi en iyi Farsça kasidelerden biridir. O bu kasidesinde vaad edilen Mehdî'yi, İmam Hasan Askerî'nin oğlu bilmiş, zuhûr edip dünyayı adaletle dolduracak olan hükümetini teşkil edince kurtla kuzunun bir arada yaşayacağını ve yırtıcı hayvanların kuzuya annesinden daha şefkatli olacağını söylemiştir.

Mahmud b. Vahib Kızoğlu el-Bağdadî el-Hanefî: "Cevheretu'l-Kelam" adlı kitapta şöyle yazar:

"Üçüncü oturum: Muhammed Mehdî'nin (Allah O'ndan râzı olsun) faziletleriyle ilgilidir. Muhammed b. Hasan b. Ali ... b. Ebi Tâlib (Allah O'ndan râzı olsun) annesi Nergis veya Saykal isminde bir cariyedir. Künyesi Ebu'l-Kâsım ve lakabları ise Mehdî, Kâim, Muntazar, Sâhibu'z-Zaman, Hüccet'tir. O sıcakkanlı ve güzel bir gençtir. İmamîyye-Ehl-i Beyt Ekolü'ne göre O sonuncu İmam'dır ve 255 yılında Samarra'da dünyaya gelmiştir." (Prof. Dr. Haydar Baş İmam Hasan el-Askerî ve İmam Mehdî eserinden)