Kar

Tane tane düşer de beyaz bir örtü olur
Sanki bir perdedir acep kime, kimlere kar?

Semayı seyran eder dolaşır her bir yanı
Edebince usulünce iner yerlere kar

Sanki Hüdhüd misali ayrılır uzaklaşır
Bir çok haberle döner sırrı bilenlere kar

Dağ yayla ova şehir ayırmaz hiç birini
Böylece bir ders verir tüm bölücülere kar

Hamurundan huyundandır etrafı dondurur
Hiç acımaz ne ölüğe ne dirilere kar

Yumurtayı andırır dağ, dere, tepe, her yer
Tipi desteğinde dolunca derelere kar

Tipinin desteğinde savrulur dört bir yana
Zayıfın vay haline… Çatmaz irilere kar

Yoksa eğer yoksulun sobası yakacağı
Çiledir ıstıraptır böyle hanelere kar

Tipili bir gecede kapı-baca açıksa
Davetsiz misafir olur bak nelere kar

Mevsim kışsa telefonda hep budur ilk soru:
“Hava nasıl yağdı mı sizin oralara kar?”

Eskiler hep söylerdi kulaklarda küpedir:
“İlaç gibi gelirmiş yerde pirelere kar”

Karaca’yım derim ki rahmettir berekettir
Hem süstür hem ziynettir uygun yörelere kar.