Ekonomi nereye?

Dolar, 3.970 TL.
Tüm zamanların zirvesini gördü.
Gösterge faizi ise yüzde 14.21 seviyesinde.
Doları 3.970 TL'den satıp hazine kağıtlarına (%14.21 faizle) yatıran, 20 Kasım 2018'de 4.534 TL'yi yakalıyor. 
3.970 liradan dolar alanlar, 1 yıl sonrası için dolar kurunda 4.534 lirayı riskli görüyorlar demektir. 
3.970 liradan dolar satmayan, 1 yıl sonrası için dolar kurunda 4.534 liranın üstünü hedefliyordur.
Piyasa yapıcıları ileriyi iyi görmüyor. 
Ekonominin en önemli göstergelerinden biri döviz kurlarıdır.
İktidarın alâyıvalâ ile açıkladığı 3 yıllık Orta Vadeli Program (OVP) bütün hedefleriyle çökmüştür. Büyüme, enflasyon, döviz kuru, GSMH, işsizlik, dış açık, cari açık, kişi başı milli gelir iddiaları tuz buz olmuştur. 
15 Temmuz'da sonuç alamayan üst irade, eroine müptela edilen ülkenin serumunu kısmaya karar vermiş ki; ekonomide titreme başlamıştır. 
Bu duruma nasıl düştük?
Amerika'nın desteklediği siyasi, finans ve programın gereği, uygulanan düşük kur yüksek faiz yöntemi, ithal ürünlere avantaj sağlamış, yerel üretimin rekabet gücünü kırmıştır. 
Enflasyonda düşüş hedefleyen bu yöntemin, düşük kur ile enflasyonda geçici avantaj temin etse de; üretim sanayisini bitme nokta getireceğini, uzun vadede elde avuçtaki dövizleri ecnebi ülkelere akıtacağını örneklerle anlattık, anlattık. 
15 yılda 962 milyar dolar dış açık veren ekonominin dümenindeki AKP, yerüstü-yeraltı varlıklarını kaybedip, ülkenin borç batağına düşmesine, uçan kuştan borç dilenme noktasına gelmesine sebep
olmuştur.
Böylesi ağır tablonun mimarı iktidar, hala milletten kabul görüyorsa; "kasabının bıçağını yalayan kurban" atasözünün yeri gelmedi mi?
16 yıllık AKP iktidarı, IMF politikalarının esiri olarak Neo-Liberalizm'in yararlarını övmek, emperyalizmin zehirli serumunu millete zerk ederek iktidarının bedelini ödedi.
ABD gibi dolar basmadığımızı, borç ile ithalatın sonunda patlayacağını AKP içindeki etkin işadamlarına tembihlediğimiz zaman, iktidarın; "Finanse ediliyorsa sorun yok" cevabını alıyorduk.
Ezilen halkların başına bela olan Neo-Liberalizm'in, üniversite, iktidar ve muhalefet tarafından kutsandığına tanık oluyoruz. 
Kapitali elinde tutan bir avuç egemenin tutsağı sefih yöneticiler, iktidarlarını borçlu oldukları elitleri köşelerken, efendilerini sırtında taşıyan bastırılmış yığınları kömür ve makarna ile avladığına tanık
oluyoruz.
Profesyonel bir elde etme ya da teknik soygunla boğuşurken, iktidarın pişkin pişkin Türkiye'yi uçurduğu, dünya liderliğine taşıdığı söylemlerine nasıl pirim veriyoruz? 
Erdemini yitirmiş bencil yöneticilerin kirli elleriyle temiz iş yapmasını beklemek hayaldir. Yolsuzluk rüşvet çarkına batmış, kararmış kalplerin unuttuğu fedakârlığı içselleştirmiş asil bir kadroya ihtiyaç acildir. 
Türkiye'ye nereye gidiyor?
Getirilen borçlanma kolaylığının yükselttiği varlık fiyatlarındaki balonun parasızlıktan eriyeceğine, ipotekli konut, tarla ve işyerlerinin, kredilerin katlanması sonucu borcu kapatmayacağına, elden çıkacağına tanık olacağız. 
Kültürel, dini, siyasi, sosyal, güvenlik ve ekonomik tercihin, milli varlığa zararlı proje olduğunu teşhis edip Anadolu'yu arşınlayan, şehir şehir anlatarak, medya üzerinden de uyaran Baş Hoca her türlü takdirin üzerindedir.
Milletimiz, Baş Hoca'nın uyarılarına sırtını dönmenin zararlarını, hem bireysel hem de toplumsal olarak görmektedir.
Vergileriyle oluşan varlıklarını ecnebilere kaptırmış, dişinden tırnağından artırarak elde ettiği oto, konut vs. kaybetmeden ayıkırsa bu millet, kurtuluş yakındır.
Yok, inat etmede devam ederse; iflas eden ülkeler mezarlığı ibret olarak gözümüzün önündedir.