Değişmeyen tek değişmeme

"Bektaşî fıkraları" adı altında dillerde dolaşan tüm tezviratın Anadolu'nun

Hacı Bektaş-i Veli eliyle İslam olmasından rahatsız olan, kimi dinci kimi

dinsiz ki, aslında ikisi de aynı meraya çıkar, tipler tarafından

uydurulduğunu düşünmek çok mu kötü niyet mahsulü?

Başka ne günahı olabilir ki Bektaşî'nin.

Bu fıkraların bazıları yenil yutulur cinsten değil.

Ama itiraf edeyim ben de bu fıkralardan etkilenmişim maalesef.

O kadar yaygın ki, bulaşmaması imkansız gibi.

Ne zaman uzun bir aradan sonra yazı yazsam bu uydurmalardan biri

zihnimde belirir

Niye namaz kılmıyorsun diye sormuşlar –güya- Bektaşî'ye, "uzun aradan

sonra ne yaptıysam başlayamadım" demiş.

"Hele bir beş vakitle başlasan, devam edersin" savına; "sen hele kırk

vakit bırak da bakalım başlayabilecek misin yeniden", diye cevap

veriş(miş).

Uzun bir aradan sonra yazı yazmak zor, ama zamanla alışacağım,

kendime güvenim tam.

Ne yazsam, nerden başlasam diye zihin jimnastiği yaparken aklım şuna

takıldı, bugünün geçmişten farkı ne ki?

Aslında on yıl önce ne var idiyse bugün de aynı şeyler var dersek yanlış

mı olur?

Belki daha "fazla" da eklemek gerek.

Hayat pahalılığı,

Geçim sıkıtısı,

Toplumsal çürümüşlük,

Gelir dağılımındaki adaletsizlik

İşlenen kadın erkek cinayetleri.

Ve daha niceleri.

Yıllar geçse de değişmiyor işte.

Kader deyip geçiştiremeyiz.

Hani bir şarkıda vardı ya; kader diyemezsin sen kendin ettin.

Şöyle de özetlemek, yada geçmişten bugüne şu cümleyi köprü yapmak

mümkün.

Özet bir ifade ile;

Suç var,

Suç mahalli var,

Suç aleti var,

Suçtan etkilenen -yığına- var…

Tek olmayan suçlu.

Suçlu yok.

Olacak şey değil diyesi geliyor insanın ama diyemiyor.

Oluyor işte.

Aslında bu on yıllara uzanan hal ü pürmelal Türk siyasi tarihinin de bir

bakıma özeti; suçlu yok.

***

Neyi nasıl inkar edebilirsin

Rahmet ve Şefaat peygamberinin ümmetini ikaz sadetinde "kıyamet

alametleri" başlığı altında dikkat çektiği olayları bir bir yaşıyoruz.

Ama, Hz. Muhammed'in yüceltilmesinden rahatsız olan çevrelerden

burslu kimi teologlar/ilahiyatçılar "efendim bunlar gaipten haber vermek"

anlamına gelir ki, gaybi da sadece Allah bilir deyu bu bilgileri reddederler.

Ama asıl red sebepleri; "Muhammed olsa olsa 'Rab İsa'nın bir elemanıdır

ancak" inancına sahip olanların düşüncesine hizmet.

Tamam da, Hz. Muhammed'in (saa) "kıyamet alametleri" başlığı altında

ümmetine yaptığı ikazlardan hangisini yaşamıyoruz bilfiil.

Daha fazlasıyla da.

Bunlardan biri de "el-harcü, el-harcü, el-harcü" diye üç kere dehşetinden

tekrar tekrar dikkat çektiği şey.

"El-harcü, nedir ey Allah'ın resulü" diye soranlara da üç kez "el-katl" yani

cinayet, cinayet, cinayet buyurması, çok mu hayali?

Bir başka beyanı da sanki bunun açıklaması;

"Öldüren niçin öldürdü, ölen niçin öldü belirsiz olacak."

Bir öğretmenin para kazanma hırsı ile başladığı ve son raddede aile

bireylerini uykuda, kendi canın da uyanık kıyması dehşetengiz olmanın

dışında artık sıradan bir durum değil mi?

Annesi, babası kardeşleri, öldürdükleri…

Dehşet kelimesi masum kalır.

Daha nice "ikazları" var O yüce peygamberin, ümmetine.

Peki ya "insanlar çok aldatıcı yıllar görecek" haberi.

Toplumu/ammeyi ilgilendiren konularda, yeterli derinliği, birikimi olmayan

(hadiste geçen ifadeyle ayak takımı) kimseler konuşacak ihtarı.

TV oturumlarını izlerken hep aklıma gelir.

Ve birebir yaşadığımız daha niceleri

**