Çölde yalnız…

Ferhat dağları delmeden önce kendinde ne kadar büyük bir güç hissetmiştir ve bu hissini uzun bir süre muhafaza etmeyi başarabilmiştir değil mi? İşte insan yazı yazmaya başlamadan önce böylesi güçlü hissetmeli kendini, aşk ile yapmalıyız işimizi, görevimizi sadece yazı yazarken değil. İnsan her yararlı işi işlerken onu en güzel şekilde yapmaya çalışmalı velev ki o iş yerleri süpürmek, masanın üzerini silmek olsun. Doğru hatırladığımı sanıyorum Resûlullah Efendimizin (s.a.v.) bu manada bir hadis-i şerifi vardı, şu an metnini hatırlayamadım.
Bu dünyayı, bu hayatı güzel yaşamak lazım, sevgiyle yaşayıp sevgi ile ölmek lazım. Kaba insanlara da ince davranmak gerek çünkü bizim de kabalaştığımız zamanlar olmamış mıdır? O insanın tarzıdır belki nereden biliyorsunuz? Vallahi üzerinize alınmayın öylesine konuşuyoruz, yazıyoruz işte.
Radyoda çok duygu yüklü bir eser var, onun etkisinden kurtulabilirsem yazıya devam edeceğim inşaallah. Bir yerlere gidiyorsunuz, sanki uçsuz bucaksız bir çölde bir vaha görüyorsunuz, gözlerinize inanamıyorsunuz, fakat işte orada duruyor, kırık kalbiniz bu gerçeği kabul etmek istemiyor çünkü çok hayal kırıklıkları yaşadınız. Vahayı görmemek için, yeniden umutlanmamak için gözlerinizi kapatıyorsunuz fakat vahadaki pınarın sesi kulaklarınıza kadar ulaşıyor. Var olmakla yok olmak arasında bir süre düşünüyorsunuz. Var olup tekrar hayal kırıklığı yaşamak, yok olup yoklukla yaşamaya devam etmek arasında bocalıyorsunuz, lakin ümit sizi terk etmiyor. İşte radyoda duyduğunuz bir eser sizi bu kadar yoruyor ve zorluyor. Çünkü kendinizi eserin sözlerinin içine katıyorsunuz. Her şeyde tefekkür edecek bir şeyler bulabiliyorsunuz, isterseniz…
Yaptığımız her işi en iyisinden yapmaya gayret etmek bizleri prensip sahibi yapıyor zamanla, neden? Çünkü beğendirmek kaygısı var önce kendimize. Temiz bir mutfakta yazı yazmak ellerinizde, çok şükür onları kullanabiliyorsunuz, sizlere temiz mutfaklarda, mekanlarda ferah günler diliyorum.