Asgari ücret müjde mi, hayal kırıklığı mı?

Herkes birbirine hınçlı. Herkes birbirinden hesap soruyor. Hesap vermesi gerekenlerse taraftar kitlesini sağlamlaştırma derdinde. Aldıkları yetkinin oluşturması gereken sorumluluktan uzak, gece gündüz ağız dalaşında.

Bu ayın en önemli gündemi tabii olarak asgari ücret. Partilerin gündemi, sendikaların gündemi, iktidarın, işverenin ve en çok da asgari ücretlinin gündemi. Ve beklenen gün geldi Cumhurbaşkanımız asgari ücreti 8 500 lira olarak açıkladı. Bunu bir müjde gibi duyuran Cumhurbaşkanımız, sırtındaki küfeden bahsetti. Şaşırdık! Küfe bizim sırtımızda sanıyorduk. Vergi, sigorta pirimi, köprü ücretleri, otoban ücretleri, saray, sarayın faturaları, lüks makam arabaları bu arabaların yakıtları, Cumhurbaşkanımızın uçakları, o uçakların yakıtları hepsi milletin sırtında. Asgari ücret farkı da işverenin sırtında. Devlet büyüklerimiz onca şatafat ve gelirle, işverenle işçi sendikaları arasında arabuluculuk yapıyor. Dünyanın en pahalı arabuluculuğu. Sendikaların çok bir yetkisi de yok zaten, masaya oturmam, imza atmam, küstüm ben oynamam demek dışında. Tabi grev hakkı var görünüşte ama sendikalı işçi sayısı o kadar az ki!

Verilen asgari ücret gerçekten müjde mi, yoksa hayal kırıklığı mı, beraber bakalım isterseniz. Hepimiz aynı ülkede yaşıyoruz. Herkes kendi yuvasında hesabını yapıyor, yaşadığımızı kendimiz biliyoruz. 

Ama yetkili vekillerimiz durumu daha iyi anlasınlar diye, her şeyden kısarak hayatta kalma mücadelesi veren asgari ücretli insanımızın asgari harcamalarını hesaplayalım… İstanbul'da kenar bir mahallede küçük ve eski bir evde eski kiracısınız. Ancak bu şartlarda kira minimum 5 bin lira. Elde kaldı 3 bin 500. Biri okullu biri daha küçük iki küçük çocuğunuz var. Son derece dikkatli enerji kullanımı ile 200 lira elektrik faturanız ve 100 lira su faturanız var. Sıcak havalarda kombi yerine kat kat giyiniyorsunuz. Dikkat dikkat ona rağmen şimdilik doğalgaz faturası 600 lira. Günde iki ekmekten 300 lira sabit ekmek gideriniz var. Ulaşım en az 250 lira. Deterjan, tuvalet kâğıdı bakliyat, et, pazar masrafı, içme suyu ulaşım için elimizde kala kala 1.900 lira kaldı. Çocuğun okul masrafı kıyafetleri ve hele bir de kış günü ortalıktaki salgın eve girdiyse vay halinize. Bu ne biçim müjde Allah aşkına! Dünyaya gelmiş olmak, suç mu oldu cennet vatanımda! 

Ya işveren cephesi nasıl, bir de ona bakalım. 2022 Aralık ayında bir çalışanın işverene maliyeti 5 puanlık indirim alındığında 7.603,43 lira. 2023 Ocak ayında aynı şartlarda bir işçinin işverene maliyeti 11.759,40 lira, eğer henüz şartları kesinleşmemiş 250 liralık destek gerçekleştiğinde ise bir işçinin işverene maliyeti 11.509 liraya yükselecek. Yani kişi başına oluşan fark en az 3.905 lira. 

Yeni düzenleme ile en iyi ihtimalle çalışan başına işverenin yükü 3.905 lira artıyor. Peki, bu neye sebep olur, bu artış nerelere yansır?

Ürün ya da hizmet fiyatına; yani sonuç enflasyon, küçülmeye; yani sonuç işsizlik, güvenlik tedbirlerine; yatırımın azaltılmasına yani sonuç iş kazası ve son olarak da ürün ve hizmet kalitesinin düşmesine. Bunların hangisi göze alınabilir ki. Dünyanın en pahalı arabuluculuğundan çıkan sonuç bu. İşçi de, işveren de, millet de mutsuz. 

Lütfen artık hiçbir süslü cümle sizi kandırmasın. Siyasilere deyin ki, biz insan gibi yaşamak istiyoruz, çözümünüz ne?

Bize sorarsanız bu soruyu, BTP olarak biz size şunu söyleriz; parti programımız Prof. Dr. Haydar Baş Bey'in Milli Ekonomi Modeli ve Sosyal Devlet projeleri.

Genel Başkanım Hüseyin Baş'ın söylediği gibi mutlu azınlıkların mutsuz çoğunlukların ülkesi olduk. Artık mutsuzluğumuzun sebebini birbirimizde aramayı bırakalım da bu işe bir son verelim. 

Bu zengin coğrafyanın, bu kadim toprakların fakir ve huzursuz çocukları değil, zengin ve mutlu çocukları olalım, HEPİMİZ.