Yol bitti kitap da bitti

Öğrencilik yıllarımdan beri otobüste, minibüste kısa ve uzun yolculuklarımda hep okurum. Özellikle İstanbul-Erzurum arası olursa bu yolculuk, bin ikiyüz kilometre boyunca, ortalama, yirmi saat içinde bir kitap değil, kitaplar bitirilebiliyor bazen.

Bu sefer de öğle yaptım; İstanbul'da başlayıp Erzurum'da noktalanan yolculuğumda Müslim Karabacak'ın "Her İşin Bir İzahı Her Hüznün Bir Mizahı Var" adlı eserini baştan sona okudum. Gördüm ki, bir günde eskiyip bir kenara atılan günlük gazete yazılarının tasnif edilip kitaplaştırılması son derece önemli bir hizmet; ve gördüm ki, günlük yazıları çok dikkatli okusak bile çok önemli noktaları kaçırmışız.

Kitap servisinin sorumlusu olarak sayın Müslim Bey'den istirhamımız, bütün arkadaşların yazılarını kitap halinde yayınlama seferberliğini başlatması...

Kitaptan altını çizdiğim, not aldığım çok önemli yazılar var ama güncelliğini hâlâ koruyan "Ballar ve Parmaklar, Sapanlar Ve Tırmıklar" başlıklı yazıdan altını çizdiğim satırları, sayın Karabacak'a Erzurum'dan selamlar göndererek iktibas etmek istiyorum:

"Yıllar önce Kamil Bayraktar'ın araştırmacı - yazar Aytunç Altındal'la yaptığı ve Yeni Mesaj Gazetesi'nde yayımlanan bir röportajı var.

Söz konusu röportajda anlatılan olayı, ben ilk kez duydum ve hayli şaşırdım. Siz şaşırır ya da şaşırmazsınız, ben yazayım. Şöyle diyor Aytunç bey:

"Size bir olay anlatayım. 27 Mayıs 1960 İhtilali sonrasında Celal Bayar da idama mahkum edilmişti ama, Papa 23. Jone, eski dostu Celal Bayar'ı idamdan kurtarmayı başardı.

23. Jone usta bir istihbaratçıydı ve güzel Türkçe konuşurdu. Celal Bayar, tarihte ilk kez Papa'nın ayağına giderek onun Papa olmasını kutlayan tek Müslüman Devlet Başkanıydı."

Ara not; Papa'yı ziyaret eden sayın Gülen ve sayın D.İ. Başkanı M. Nuri Yılmaz, devlet başkanı değillerdi.

Devamla Altındal:

"Benzer durum, hiç kimsenin kuşkusu olmasın ki, Apo için de gündeme gelecektir. Vatikan'ın Dinlerarası Diyalog çağrısında yer alan İslami gruplar da benzeri ricacılıkta papayı aratmayacaklardır. Apo idam edilmezse, herkes şunu bilmelerdir ki, en geç beş yıl içinde AB, Vatikan ve yandaşları onu hapisten çıkartırlar, sonra da bir siyasi partinin başına getirirler".

....

Tıpkı 1960'da olduğu gibi, 1998'de de Apo, "Papa cenaplarına" bir mektup yolluyor.

"Aziz peder: Hıristiyanlığa çok yakınım. Sizin şahsınıza ve dininize duyduğum saygı, benim savaşımın ve düşüncelerimin merkezidir. Suriye'de bulunduğum sırada Suriye Ortodoks Kilisesi'nin Başpiskoposu Yohanna İbrahim Mar Gregorius ile birlikte çok görüştüm. Ben Kürdistan topraklarında yaşayan Hıristiyan azınlıkları da Türk vahşetinden korumak için savaşıyorum. Beni bu savaşta yalnız bırakmayacağınıza eminim." (la Republica, 23 Kasım 1998)

Şimdi anladınız mı dünya barışı için bir araya gelenlerin işlerinin niye zor olduğunu!

Yukarıdaki hitabın, aşağıdaki ile aynı olmadığını ben de kabul ediyorum. Kabul edemediğim, aynı kişiye farklı kişilerin niye mektup yazdıklarıdır.

"Pek muhterem papa cenapları, üç büyük dinin doğum yeri olarak bilinen toprakların, dünyayı daha iyi yaşanabilir bir mekan kılma yolundaki kutsal misyonumuzu tam manasıyla bilen halkından size en içten selamlar getirdik.

Yoğun gündeminizde bize zaman ayırarak sizinle müşerref olmayı bahşettiğiniz için zat-ı alilerinize en derin kalbi teşekkürlerimizi sunarım" (Fethullah Gülen).

Ve 1930'lu yıllarda Papa'ya sevgi ve saygılarını sunan, 1958'de papalığını kutlayan ilk Müslüman devlet başkanı olan Celal Bayar gibi, 1998'de Papa'ya bağlılık ve sadakatlerini sunan Apo da 2002'de idamdan kurtuluyor. Esssahtan "tarih tekerrürden" ibaretmiş.