Yıldızlara çamur atanlar

 Hani,meşhur bir "Gül" şiiri vardır, hatırlamaya çalışalım: "Gül alırlar gül satarlar Gülden terazi  tutarlar Gülü gül ile tartarlar Çarşı pazarı güldür gül"  Bu güzel mısralarla ifade edilen güzelliğin tersini düşünün; güzelim ülkemizde, cennet vatanımızda yaşayan öyle kesimler var ki: Çamur alırlar çamur satarlar Gece-gündüz hep çamur yaparlar Beyaz gördükleri her yüzeye çamur atarlar "Utanmıyor musunuz?" denilince de Biz yapmadık diye çamura yatarlar  Yaşadıkları çevrelerde, gezip-dolaştıkları yerleşim yerlerinde, kendileri gibi çamura bulaşmamış, tertemiz yaşamaya çalışan her kim varsa kendilerine benzetmek için hemen çamur atarak siyaha boyarlar. Kendileri kara,yüzleri kara,yüzeyleri kara, zihinleri kara, düşünceleri kara, kalpleri kara, kalıpları kara, kulüpleri kara, yılları kara, yolları kara, hayatları baştan başa kara olduğu için  beyaza asla tahammülleri yoktur. Ellerine geçirdikleri her fırsatı, her fırçayı ve her boyayı çevrelerini kendilerine benzetmede kullanırlar. Çamur yaparlar çamur atarlar. Çevrelerini tamamen çamura boyadıktan sonra, çamur atacak yüzler ve yüzeyler tükendikten sonra kalkıp  yıldızlara çamur atmaya çalışırlar. Bilmezler ki dünya kurulduğu günden beri, kendileri gibi çamur yapmayı ve çamur atmayı meslek edinmiş olan hiçbir kara vicdanlı, kara yüzlü kimsenin çamuru yıldızlara asla ulaşamamıştır. Tıpkı, bu güne kadar köpeklerin uluması bulutlara asla zarar vermediği gibi.