Mü’min sözünde böyle durur

Peygamber (s.a.a), sabah erken büyük bir kayanın yanında buluşmak için bir adama söz verdi. O adam gitti fakat güneş yükselip hava sıcak oluncaya kadar gelmedi. Ashab, Peygamber (s.a.a)'in güneşin şiddetli sıcağından rahatsız olduğunu görünce, "Ya Resûlallah! Ana ve babalarımız Sana feda olsun! Eğer yerinizi değişir de gölgeye giderseniz Sizin için iyi olur" dediler.

Resûlullah (s.a.a) onların cevabında şöyle buyurdular: "Ben burada beklemeye söz vermişim; başka yere gitmem doğru olmaz."

(Bihar, c.75, s.95).

Peygamber (s.a.a)'in sütannesi olan Halime şöyle diyor:

Peygamber (s.a.a) üç yaşında iken bir gün bana şöyle dedi: "Anne! Neden iki kardeşimi (maksat Halime'nin kendi çocuklarıdır) gündüzleri görmüyorum?"

Arz ettim ki: "Evladım! Onlar gündüzleri koyunları otlatmak için çöle götürüyorlar."

Peygamber (s.a.a), "Ben neden onlarla birlikte gitmiyorum" dedi.

Arz ettim ki: "Onlarla birlikte çöle gitmeyi istiyor musun?"

Peygamber (s.a.a), "Evet" buyurdu.

Ben ertesi gün Peygamber (s.a.a)'in saçına yağ sürdüm, gözlerine sürme çektim ve O'nun korunması için bir muska da boynuna astım. Ama daha çocukken bile saçma sapan ve mantıksız işlere karşı çıkan Peygamber (s.a.a), onu hemen boynundan çıkarıp attı. Sonra bana dönerek şöyle buyurdu: "Anneciğim! Bu nedir?! Benimle, Beni koruyacak birisi vardır!"

(Bihar, c.15, s.392).

Peygamber (s.a.a)'in sütannesi olan Halime, yılların birinde ihtiyacını karşılamak için Mekke'de Resûlullah (s.a.a)'in yanına uğradı. O zaman Peygamber (s.a.a) Hatice'yle evlenmişti. Halime, kıtlık ve kuraklıktan dolayı hayvanlarının öldüğünü söyledi.

Peygamber (s.a.a) bu hususta Hatice'yle konuştu. Hatice de, Peygamber (s.a.a)'in sözü üzerine Halime'ye kırk koyun ve deve bağışladı. Halime de o malları alarak ailesine geri döndü.

Halk İslam dinine davet edilince, Halime ve kocası Peygamber (s.a.a)'in yanına gelerek İslam dinini kabul ettiler.

(Bihar, c.15, s.401).