Kütahya'nın son hasırcıları
18.11.2006 00:00:00
Kütahya'nın Simav İlçesi'nde ev hanımları tarafından evlerde dokunarak aile bütçesine önemli katkılar sağlayan hasırcılık, ilgisizlik yüzünden unutulmaya yüz tuttu
Hasırın yerini halının almaya başlamasıyla bir dönem evlerinin avlusuna veya bahçesine kurdukları tezgahlarda dokudukları el halısını satarak geçimlerini sağlayan hanımların sayısı da giderek azalmaya başladı. Tüm olumsuzluklara rağmen mesleğini sürdürmekte ısrarlı olan Simav'a bağlı Naşa Beldesi sakinlerinden 7 torun sahibi Kerime Atmaca, (61) isimli nine, "Bundan 20 yıl öncesine kadar beldemizde hasır dokuyanların sayısı 300 civarındaydı. İlgi azalınca hasır dokuyanların sayısı da azalmaya başladı. Şimdi 3 bin 500 nüfuslu beldede 3 kişi dokuma yapıyor. Mesleğe genç kızlar hiç ilgi göstermiyor. Böyle giderse birkaç yıl sonra fakir halısı diye andığımız hasırcılık hayatımızdan silinip gidecek" dedi. Hasırın hammaddesi olan kamışları Simav'ın çevresindeki göl ve göletlerden kendi imkanlarıyla temin ettiklerini belirten Atmaca, "Eskiden evlerde halı yoktu, kilim veya hasır kullanılırdı. İstenilen ebatlarda sipariş üzerine dokuduğumuz hasırlar evleri ve odaları süslerdi. Şimdi dokuduklarımız sadece seccade türündeki yörük hasırı. Bir de cenazelerde kullanılan küçük çaplı hasır dokuyoruz. Bunlardan günde ortalama 1 veya 2 adet dokuyabiliyorum. Günde 15 YTL ancak kazanıyorum, bu da bize yetiyor. Ömrüm yettiğince hasır dokumaya devam edeceğim. Hasır dokumak zahmetli bir iş. Açık alanda dokunduğundan özellikle kış aylarında romatizmal hastalıklara sıkça yakalanıyoruz" şeklinde konuştu. 55 yıldan bu yana yaz kış demeden tezgah başında hasır dokuyarak geçimini sağladığını belirten Kerime Atmaca, "Eşim 18 yıl önce öldü. Üç çocuğumu hasır dokuyarak elde ettiğim kazançlarla okuttum ve evlendirdim" diye konuştu.
Hasırın yerini halının almaya başlamasıyla bir dönem evlerinin avlusuna veya bahçesine kurdukları tezgahlarda dokudukları el halısını satarak geçimlerini sağlayan hanımların sayısı da giderek azalmaya başladı. Tüm olumsuzluklara rağmen mesleğini sürdürmekte ısrarlı olan Simav'a bağlı Naşa Beldesi sakinlerinden 7 torun sahibi Kerime Atmaca, (61) isimli nine, "Bundan 20 yıl öncesine kadar beldemizde hasır dokuyanların sayısı 300 civarındaydı. İlgi azalınca hasır dokuyanların sayısı da azalmaya başladı. Şimdi 3 bin 500 nüfuslu beldede 3 kişi dokuma yapıyor. Mesleğe genç kızlar hiç ilgi göstermiyor. Böyle giderse birkaç yıl sonra fakir halısı diye andığımız hasırcılık hayatımızdan silinip gidecek" dedi. Hasırın hammaddesi olan kamışları Simav'ın çevresindeki göl ve göletlerden kendi imkanlarıyla temin ettiklerini belirten Atmaca, "Eskiden evlerde halı yoktu, kilim veya hasır kullanılırdı. İstenilen ebatlarda sipariş üzerine dokuduğumuz hasırlar evleri ve odaları süslerdi. Şimdi dokuduklarımız sadece seccade türündeki yörük hasırı. Bir de cenazelerde kullanılan küçük çaplı hasır dokuyoruz. Bunlardan günde ortalama 1 veya 2 adet dokuyabiliyorum. Günde 15 YTL ancak kazanıyorum, bu da bize yetiyor. Ömrüm yettiğince hasır dokumaya devam edeceğim. Hasır dokumak zahmetli bir iş. Açık alanda dokunduğundan özellikle kış aylarında romatizmal hastalıklara sıkça yakalanıyoruz" şeklinde konuştu. 55 yıldan bu yana yaz kış demeden tezgah başında hasır dokuyarak geçimini sağladığını belirten Kerime Atmaca, "Eşim 18 yıl önce öldü. Üç çocuğumu hasır dokuyarak elde ettiğim kazançlarla okuttum ve evlendirdim" diye konuştu.
