Kıssadan Hisse

Davud-i Tai günlerin birinde, gönlünün gamını dağıtmak, teselli ve dua almak için Cafer-i Sadık Hazretlerine gider... - Ey Efendimizin mübarek torunu, n'olur bu günahkâra nasihat edin.- Ya Davud, bu zavallı senin gibi bir zahide ne desin?- Aman efendim. Siz yüzü suyu hürmetine kâinatın yaratıldığı Hz. Muhammed Aleyhisselam'ın torunusunuz. Elbette bizden üstünsünüz. Eğer elimizden tutmazsanız halimiz nice olur?- Ya benim elimden kim tutsun? Kıyamet günü Efendimizin yakama yapışıp "Din-i İslâm'a niye lâyıkı ile hizmet etmedin" diye azarlamasından öyle korkuyorum ki...Bu görüşme Davud-i Tai'ye çok tesir eder. Öyle ya, eğer Peygamber Efendimiz'in şu güzide torunu bile hesap gününün dehşeti ile titriyorsa... Davud-i Tai hazretleri tam 20 sene İmam-ı Azam Hazretleri'nin derslerine devam eder. Zamanla parmakla gösterilen bir âlim olur ki, pek çok ilimde mütehassıs, fıkıhda ise müctehittir.Davud-i Tai Allah ve Resulünün sevgisi ile dolu olan gençlere kapısını ve gönlünü açar. Onlarla evladı gibi ilgilenir ki, bunlar içinde Mâruf-i Kerhi gibi zirveler vardır.Mübareğin evi sade, kapısı kırık, duvarları çatlaktır. Yatağı hurma lifi, yastığı kerpiçtir. Ölüm hastalığına tutulduğunda havalar çok sıcaktır ve dayanılmayacak kadar ıstırabı vardır. Ziyaretine gelenlere- Beni şu duvarın ardına gömün gitsin; bırakın kimse bilmesin.Der. O, münzevi yaşar ve yaşadığı gibi ölmek ister. O gece sabahlara kadar ibadet eder. Annesi;- Bu secde niye bu kadar uzadı?Diye dokununca oğlunun can verdiğini farkeder. Sevenleri onu rüyasında görürler. Güya yıllardır tutulduğu zindandan kurtulmuş, hürriyetine kavuşmuştur. Kapısını çalarlar ama nurlu naaşı ile karşılaşırlar...