"Resûlüm Muhammed! Biz seni ancak alemlere bir rahmet olarak gönderdik." (1)Sevgili Peygamberimiz (s.a.v) anlatıyor: "Allahu Tealal, yasak ağaçtan yediğinden dolayı Âdemi Cennet'ten dünyaya indirdiği zaman, Adem (a.s) kusurunu anladı, affı için ağladı ve:"Ya Rabbi! Beni Habibin/sevgilin Muhammed hatırına affeyle." Diye yalvardı. Allahu Teala:"Ey Adem, sen benim habibim Muhammed'i nereden tanıyorsun?" diye sordu. Hz. Adem:"Ya Rabbi! Sen beni Cennet'e yerleştirdiğin zaman Cennet'in her yerinde, Arş'ın üzerinde "Lâ ilâhe illallah Muhammedu'r-rasulullah" yazısını gördüm. İsmi senin isminle birlikte zikredilen ve her yere nakşedilen bu zatın senin katında çok kıymetli ve sevgili birisi olduğunu anladım. O sevgili kulunun hatırına beni affetmeni istiyorum." dedi. Allahu Teala:"Ey Adem, doğru söyledin; o, bana halkın en sevimlisidir. O senin evlatlarından birisidir. Peygamberlerin sonuncusudur. Eğer onu yaratmasaydım seni de yaratmazdım. Seni onun hatırına affettim" buyurdu. (2)(1) Enbiyâ sûresi, 107.âyet(2) Hakim, Müstedrek, II,615; Beyhaki, Delailü'n-Nübüvve, V,488, Taberani, es-Sağir,II,82-83.