Kendimizi tanımak

İnsanın kendini tanıması ne kadar uzun bir süreç değil mi sevgili okuyucular? Kendimizi tanıdığımızı zannediyoruz, sonra bir gün bir de bakıyoruz ki, daha önce hiç fark etmediğimiz bir yönümüz tebarüz etmiş, bir şekilde belirmiş. Bu hali nasıl açıklayabileceğimizi gerçekten bilmiyoruz. Aslında böyle bir hali fark etmek bile bizim kendimizle ilgilendiğimizi, hal ve hareketlerimize bigane kalmadığımızı gösteriyor.İnsan olmak uzun bir yolculuğa çıkmak ve yoldakileri izlemek gibi bir şey. İnsan Allah'tan bir nefha taşıyor, bu nedenle kendi derununda Allah'a diğer varlıklardan daha yakın sanki? İnsan yaratılmışların en şereflisi, insan zübdei alem, kainatın özü, özeti maddesiyle ve manası ile. İnsan olarak yaratıldığımız için çok şükretmemiz gerekli."Durgunsun sular gibi / İçli duygular gibi..." bir hali ne de güzel anlatmış şair, insanlık hallerini anlatabilmenin öyle çok, öyle değişik yolları var ki? Birbirimize hem kendimizi iyi ifade etmek istiyoruz hem de karşımızdakinin halini anlamak ve hatta ona da anlatmak istiyoruz, ilişkiler, bağlantılar böylece gelişiyor."Bir bahar akşamı rastladım size / Sevinçli bir telaş içindeydiniz." Akşam bir bahar akşamı ve sevinçli bir telaş var. İnsan kimi zaman etrafını bile göremeyecek halde kederlerin, gamların içine gark olur, dertleri depreşir bir çöküntü yaşar. Kimi zaman da kuşlar gibi hafifler sevinçli telaşların ardına takılır. Bu zıtlıkları da yaratan Allah'tır ve bunları yaşamamızı murat etmeseydi her halde yaratmazdı. Bizim bu zıtlıklardan çıkaracağımız dersler olmalı. Mesela bir birimizi anlayabilmemiz için psikolojideki deyimi ile eşduyum halini yaşayabilmemiz için farklı duyguları belki sonuna kadar yaşayabilmemiz gerekli.Tecrübeler birbirimizi çok daha iyi anlayabilmek için yaşanıyor. Birbirimizi anlayınca daha yumuşak, daha iddiasız, daha sorunsuz, daha hoş davranabiliriz. Farklı tecrübeler farklı çıkarımlarda bulunmamızı da sağlıyor. Hasılı kelam Allah'ın yarattığı her şeyde bir hikmet vardır.