Kemale giderken

Yüzümüzü güldüren günler vardır, gözümüzü ağlatan akşamlar vardır. Derdiyle ağlayan insanlar gördüğümüzde biz de ağlamak isteriz. Sanki biz de ağlayınca dertler azalacakmış gibi... Bu bir paylaşımdır, gönlümüzü ortak etmektir derde. Şehit babalarını gördük, söylediklerini işittik, eh biz ağlamayalım da kimler ağlasın. Ağlamak hakikaten güzeldir, hele içinde Allah'a sığınma duygusu varsa.İnsan ağlarken en çok O'nu hatırlamalıdır, bu güzel ve zor imtihanları bize lütfeden, böylece kemale giden yollara ilerlememizi, daha iyi kul olmamızı sağlayan Güzel Allah'tan başkası olabilir mi?Kamil insan olma yolunda yaşayacağımız imtihanların sayısını ve niteliğini bilebilir miyiz? Dertler ve sıkıntılar insanı doğru yola ve Allah muhabbetine götüren vasıtalar olmalıdır. Kendisine tevekkül edeni, ah ü zar edip secde edeni Rabbimiz hiç yalnız bırakır mı? Lütfedilen bu sıkıntılar Allah'ı daha iyi tanıyabilmek için birer vesile olmalıdır.Hani ashabdan bir zat Allah'ı ve Resulünü sevdiğini söyleyince ona "belaya hazır ol" denilir, kulluk böylece ispat edilir. Fakat biz yine de Allah'tan afiyet, bereket, muhabbet isteyelim, çünkü Allah (cc) Gani'dir, Kerim'dir. Mü'minler afiyetle geçen günleri de O'na yaklaşmak için bir vesile olarak görebilir.Hayat ağlamanın ve gülmenin bir devranıdır. Yalnız sıkıntılı değil, afiyetli günlerimizde de Rabbimizi hatırlayabiliyor, şükrümüzü eda etmeye çalışıyorsak, O'na secde etmeyi, dua etmeyi ihmal etmiyorsak ne mutlu bize. "Bu da geçer ya Hu" cümlesi size neleri çağrıştırıyor?Geçici bir dünyada yaşıyoruz ama bazılarımız geçici dertler için ümidimizi yitirebiliyor, karamsarlığa düşebiliyor. Halbuki Allah bize bizden daha çok merhamet edici fakat biz buna herhalde yeterince iman edemiyoruz.Kamil imanın yolu, insanı gerçek huzura eriştirebilecek yol, iman etmek ne büyük bir zenginlik. Yalnız Allah'a sığınmak gerektiğini hissedebilmek ne güzel bir kazanç. Fakat böyle bir hisle dolup secde edebilmek her başa müyesser değil. Mü'min olabilmek güzel bir pencereden bakabilmektir dünyaya ve ümitle korku arasında fakat ümide daha yakın durabilmektir.Mevlası hakkında hüsn-ü zan besleyen inşaallah iyiliklere kavuşur. Duamız hakkı hak olarak görüp, O'na uyabilmek ve batılı da batıl olarak görüp ondan sakınabilmek.