‘İşinizin yalanladığı sözü neden söylersiniz’

Hâliniz nedir? İşinizin yalanladığı sözü neden söylersiniz. Rabbinizin şu kelâmını duymadınız mı:

"Ey iman sahipleri, neden yapamayacağınız şeyi söylediniz. Yapamayacağınız işin sözünü ettiğiniz için Hak katında cezanız arttı." (Furkan/2-3)

Yaptığınız hatalara, işinize bağlı melekler de şaşmakta. Hâllerinizde gözüken yalan, onları şaşırttı. Hele tevhid üzerinde oynadığınız yalancı oyun, onları büsbütün hayrete düşürmekte...

Bütün sözleriniz aldatmaca ve ruhsatlı işlerle dolu. Zenginlerin ve sultanların sözünü etmektesiniz. Falan giydi, öbürü şöyle yedi. Falan kimse evlendi. Şu zengin oldu, öbürü de fakir... gibi birtakım sözler.

Bunlar sizi nereye götürecek?.. Bu sözlerin cümlesi felâket, âfet, azab getirir.

Tevbe ediniz. Yaptığınız hataları bırakınız. Rabbinize yöneliniz ve O'nun zâtından gayri eşyayı bırakınız. O'nu anınız ve başkasını unutunuz.

Sözlerimi tutup gereğini yapmak, iman alâmetidir. Sözümü bir yere alıp kaçmak ise, nifak alâmetidir.

Ey hakkımda atıp tutan, buraya gel; hâlimi ve hâlini anlatayım. Şeriat ahkâmına göre hepsini beyan edeyim. Bir kimse şüpheli işlere dalar, sarp yola saparsa, onu atmak haktır. Allah'ın adı ile onu yok etmek ve kovmak caiz olur.

Benden saklı durma. Kadınlaşan er gibi kaçıp gizlenme. Sen hiçbir şey olamazsın. Bir hevesten ibaretsin. Yazık sana, yakında fermanın gelir, hâlini görürsün.

Allahım, tevbemizi kabul buyur. Bizi dünya ve âhirette rüsvay etme. Âmin!

Ey evlâd! İşlerin bir temel üzerine oturtulmuş değil; dolayısıyla yakında duvarın yıkılacak.

Temeli birtakım icad ve şaşkınlıkla attın. Binayı da riya ve nifak üzere yükselttin. Bu hâlde evini, nasıl sağlam gösterebilirsin?

Bu yaptıkların tabiat ve boş arzuların eseridir. Yemen, içmen, nikâh etmen ve mal toplaman, kötü tabiat ve yersiz arzu ile olmakta. Salih niyetin yok. Yapılan işlerin hiçbirinde iyi niyet bulunmuyor, iman sahibinin bütün hâllerinde ve işlerinde iyi niyet olur.

Yemesi, içmesi, giymesi ve evlenmesi İlâhî emirledir. Onun dünyası da âhireti de o emre göre olur. Hak, kuluna dünyada şeriati ile emir verir.

Öbür âlemde ise, bütün vasıtaları kaldırır, iman sahibi, dünyanın çabuk fena bulmakta olduğunu görür, perhiz eder. Nasıl olsa kısmetinin geleceğini düşünür, bekler.

Gelince dinin şahadeti ile alır ve kalbine tasdik ettirerek yer. Gelen herhangi bir dünyalık için: "Benim buna ihtiyacım yok, der ve kaçmaya başlar..."

Ama, kısmetinde olduğu için onu alıp yemesi icbar edilir. Onun dünyadaki hâli böyledir.

Dünyadaki hâli böyle... Âhirete gelince, oradaki cennetin yüzüne göz atmaz; tâ, Yaratan'a varıncaya kadar...

Oradan bir şey alıp yiyecek olsa, kat'î emirle alır. İşaret verilir ve o yöne itilir, ondan sonra alıp yer. Cennetin hakkını ödemek için emri kabul eder.

Yine o emir icabı huri-vildânın hakkını öder. Oradaki bütün tadların hakkını da aynı emirle yerine getirir. Bu hususta, peygamberlere, şehidlere, salihlere uyar. Zaman zaman onlarla olduğu olur. Ancak zamanının çoğu, Hak katında geçer.

Hak'tan çekinir, emirlerini yapar ve ittika sahibi olursan O'ndan yardım gelir. Cümle işlerinde onun açık yardımını görmeye başlarsın. Hak Teâlâ'nın şu kavlini işitmedin mi: "Bir kimse Hakk'a karşı ittika üzere olursa, Hak, ona kapalı yolları açar. Ummadığı yönden rızkını alır." (Talak/2-3)

İşte bu Âyet-i Kerime, sebeplere bağlanıp kalma kapısını kapadı. Zengin kişilerin, şahların kapısını yüzüne örttü ve tevekkül kapısını ardına kadar açtı. Ki, bir kimse, Hakk'ın kuvvetini ve kudretini düşünerek kötü işleri terk ederse yolu açılır, kurtuluş bulur. Bol mükâfat verilir. İnsanların kınandığı yerde o kınanmaz.

Sizin hâliniz nice olur?.. Daha ne söylememi ve ne yapmamı beklersiniz. Sizin için neler söylemedim, neler yapmadım ki?.. Şu şiir, hâliniz için ne iyi:

İşittirirdin, hepsini haylasaydım diriye...
Ama ölüdür, benzemez çağırdığın diriye...

Kalbin, iman, İslâm ve ikandan yana yaya... Marifetin ve bilgin yok. Bir hevesten ibaretsin ve seninle konuşulan sözler boşa gider...

Ey münafıklar, tevekkül kelimesini dilden ettiniz, kalbiniz şirkle dolu. Halkı Hakk'a ortak eder oldunuz. Kalbim size karşı öfke ile dolu. Bu öfkemi Hak için yaparım. Susar ve beni sıkışık duruma atmazsanız ne âlâ; aksi hâlde evinizi yakarım. Közleri başınıza düşürürüm. Ey acı ve tatlı suya hıyanet edenler, size neler etmem ki?..

Allah'ım, Sana olan dargınlığımızı hallet. Kaderin için yaptığımız nizâyı bağışla. Sana karşı yapmakta olduğumuz isyanla aramızı aç, rahatlıkla bizi isyandan kurtar. Rahmetinle dileğimizi yerine getir. Âmin! (Abdülkadir Geylani Hazretleri Fethu'r Rabbani eserinden)