Hz. Mehdi’nin mübarek soyu -2-

Hz. Mehdî'nin Ali-Fâtıma evlatlarından olacağını beyan eden Ehl-i Sünnet âlimlerinden bazıları şunlardır:

$ Muvaffak b. Ahmed el-Hanefî (H. 568):

Fıkıh, hadis, şiir, vaaz, hitabede üstad idi. Menâkıb'da Fahru'l- Kudat Necmuddin Ebu Mansur Muhammed b. Hüseyn b. Muhammed el-Bağdadî'den kendi senediyle Selman-i Farisî'den şöyle rivâyet eder:

"Resûlullah'ın (sallallâhu aleyhi ve âlih) huzuruna girdiğimizde Hz. Hüseyin, O'nun kucağında oturuyordu. Resûlullah da (sallallâhu aleyhi ve âlih) onun ağzından, gözlerinden öpüyor ve buyuruyordu ki: Sen efendisin, efendinin oğlusun, efendinin kardeşisin, efendilerin babasısın. Sen İmam'sın, İmam'ın oğlusun, İmam'ın kardeşisin ve İmamların babasının. Sen Allah'ın Hüccet'isin, Allah'ın Hüccet'inin oğlusun, Allah'ın Hüccet'inin kardeşisin ve senin soyundan olan Allah'ın hüccetlerinin babasısın; onların doku- zuncusu onların Kâim'idir."

Yine aynı senetle Resûlullah'ın (sallallâhu aleyhi ve âlih) şöyle buyurduğunu rivâyet eder:

"Beni gökyüzüne çıkardıkları gece Allah Teala buyurdu ki: "Peygamber Rabbinden indirilene iman etti."   Bunun üzerine ben dedim ki: 'Mü'minler de iman ettiler.' Allah Teâlâ, 'Doğru dedin' buyurdu.

Daha sonra buyurdu ki: 'Ümmetinden kimi kendi yerine bıraktın.' Ben, 'Onların en üstününü' dedim. Buyurdu ki: 'Ali b. Ebi Tâlib'i mi?' 'Evet' dedim.

Bunun üzerine şöyle buyurdu: 'Ey Muhammed! Ben yeryüzüne bakarak Seni seçtim ve senin adını kendi adlarımdan çıkardım. Ben Mahmud'um, sen ise Muhammed'sin. Daha sonra tekrar baktım ve Ali'yi seçtim. Onun da adını kendi adlarımdan türettim. Ben A'la'yım, o ise Ali'dir.'

'Ey Muhammed! Ben Seni, Ali'yi, Fâtıma'yı, Hasan ve Hüseyin'i ve Hüseyin'in soyunu kendi nurumdan yarattım ve sizin önderliğinizi gökyüzündekilere ve yeryüzündekilere sundum.

O'nu kabul edenler Benim yanımda iman ehli sayıldı, kabul etmeyenler ise bunun dışında kaldı. Ey Muhammed! Kullarımdan biri sizin önderliğinizi kabul etmediği hâlde bütün gücüyle ölecek derecede bana ibadet etse de onu affetmem.

Ey Muhammed! Onları görmek ister misin?' Ben, 'Evet, ey Rabbim' dedim. Bunun üzerine 'bak' buyurdu. Baktığımda Ali, Fâtıma, Hasan, Hüseyin, Ali b. Hüseyin, Muhammed b. Ali, Ca'fer b. Muhammed, Mûsâ b. Ca'fer, Ali b. Mûsâ, Muhammed b. Ali, Ali b. Muhammed, Hasan b. Ali ve Mehdî'nin nurlar içinde namaza durduklarını ve Mehdî'nin onların arasında parlak bir yıldız gibi durduğunu gördüm.

Daha sonra Allah Teâlâ buyurdu ki: 'Ey Muhammed! Bunlar Benim hüccetlerimdir. Mehdî ise senin soyuna edilen zulüm ve dökülen kanların intikamını alacak olan kimsedir. İzzet ve Celâlime and olsun ki, o benim dostlarım için gerekli bir hüccettir. Benim düşmanlarımdan intikam alacak olan da O'dur." 

İbn-i Erzek Ebulfazl Abdullah b. Muhammed b. Abdulvehhab Farikî (590):

İbn-i Hallikan'dan naklen "Tarih-i Meyyafarikayn"da şöyle yazmıştır: "İmam Hasan Askerî'nin oğlu Mehdî, hicrî 258'de, Rebiü'l- evvel'in 19'unda dünyaya gelmiştir." 

Burada önemli olan İbn-i Erzak tarafından, İmam Hasan Askerî'nin Mehdî isminde bir oğlunun dünyaya geldiğinin itiraf edilmesidir. Yoksa ulema arasında İmam-ı Zaman'ın Hicrî 15 Şaban 255 yılında dünyaya geldiği meşhur olan bir görüştür.

Şeyh Feriduddin el-Attar:

Hicrî 627 yılında öldürülmüştür. Hicrî yedinci yüzyılın meşhur ârifidir. "Mesnevi"nin sahibi Celaluddin Muhammed el-Belhî, irfandaki o kadar yüce makamına rağmen diyor ki:

"Attar gezdi yedi şehri
Biz sokağın başındayız."
Attar "el-Muzafferu's-Sefa" adlı kitabında diyor ki:
"Son peygamber olan Mustafa'ydı
Açıklanan son veliyse Murtaza'ydı
Evliyadır Haydar'ın evlatları
Hepsi bir nur olması, Hak tarafından nidaydı."

Diğer mâsum İmamları andıktan sonra söz İmam-ı Zaman'a gelince şöyle diyor:

"Yeryüzünde yüz bin evliya
Yakînen isterler Allah'tan Mehdî'yi
Ya İlâhî! Mehdî'yi Gaybet'ten çıkar
Tâ ki cihanda adalet ola âşikâr
Mehdî hâdidir, muttakîlerin tâcı
En iyi mahlûk evliya burcunda
Sensin zamanın evliyasının sonuncusu,
Her mânâdan gizlisin ey cân-ı cânân
Sen ki hem açıksın, hem gizli
Attar kölen senâ etmeye geldi."

Şeyh Âmir el-Basrî:

Rum'un Sevanî bölgesinde ikâmet eden bir ârifti. Sonları "ta" harfiyle biten "Zâtu'l-Envâr" adlı kasidesi meşhurdur.

632'de vefat eden Ömer b. Fariz el-Endülüsî el-Mısrî, onu kasidelerin en gözde olanı bilmiştir. Şeyh Âmir el-Basrî'nin kasidesi, maarif, sırlar ve âdab hakkında olup on iki bölümden oluşur. İmam-ı Zaman'ı tanıma ve ne zaman zuhûr edeceği hakkında olan dokuzuncu bölümde şöyle diyor:

"- Ey hidayet önderi! Ne zamana kadar gayb kalacaksın?
- Ey babamız! Dönüşünle bizlere minnet bırak.
- Bizim gözümüz gelen siyah bayraklardadır.
- Ve onun misk kokusu burnumuza gelmektedir.
- Cihan bu müjdeden neşeyle dolacak.
- Ve ağızlar mutluluktan açık kalacak.
- Yorulduk ve bekleyiş uzun çekti, öyleyse ey varlık kutbu...
- Allah aşkı için likana ulaşmamız için çalış!
Ve sonra şöyle devam ediyor:
- Gelişinde acele et ki Seni görebilelim.
- Çünkü Gaybet'ten sonra mahbubu görmenin has bir tadı var." (Prof. Dr. Haydar Baş Hasan el-Askeri ve İmam Mehdi eserinden)