Hz. Fatıma’nın hitabeti ve edebî yönü

Hz. Fâtıma (a.s.) Peygamber (s.a.v.) defnedildikten sonra perişan bir halde evden çıkıp hâlsizlikten Babasının kabrine zor ulaşabildi. Mihrabı, ezan okunan yeri görünce bayıldı. Ayıldığında Babasının kabrine bakarak şunları söyledi:

"Babacığım! Gücüm tükendi, bedenimde hâl kalmadı, düşmanım sevindi, üzüntü beni öldürdü,

Babacığım! Yalnız, şaşkın ve tek kaldım. Sesim tutuldu, belim kırıldı, hayatım bunaldı, günlerim karardı.

Babacığım Senden sonra yalnızlığım için bir mûnis, gözyaşımı dindirecek birisi, zaafım için bir yardımcı bulamıyorum.

Babacığım! Senden sonra Kur'an'ın muhkem ayetleri unutuldu, Cebrail ve Mikail'in indikleri yer yok oldu.

Babacığım! Senden sonra sebepler değişti, kapılar yüzüme kapandı.

Babacığım! Senden sonra artık dünyadan nefret ediyorum, nefesim tükeninceye dek Sana ağlayacağım.

Babacığım! Sana olan aşkım tükenmek bilmez, Sana olan hüznüm sona ermez.

Eyvah babacığım! Eyvah Allah'ım!" 

Resûlullah'ın (s.a.v.) cenazesi defnedilince, Fâtıma (a.s.) Enes b. Malik'e döner ve "Ey Enes! Resûlullah'ın (s.a.v.) üzerine toprak dökmeye gönlünüz nasıl râzı oldu?" der. Ardından şunları söyler:

Toz duman kapladı mı gökleri, dürüldü mü

Gündüzün güneşi ve karardı mı ikindiler?

Yer, Peygamberden (s.a.v.) sonra kederlidir

Onun için hüzünlüdür, titremektedir.

Ağlasın şimdi ülkenin doğuları, batıları

Mudar ağlasın ve tamamı Yemen' in

Ey Resullerin sonuncusu, kutlu ışığı!

Esenliği üzerine olsun Kur'an'ı indirenin.

Sonra Hz. Peygamberin (s.a.v.) mezarından bir avuç toprak alarak yüzüne gözüne serper ve şöyle der:

Ahmed'in toprağının kokusunu alana ne gerek!

Çok uzun zaman başka koku almasa da ne gerek

Üstüme öyle musibetler geldi ki, bunlar

Gündüzlere uğrasaydı, geceye dönüşürlerdi. 

İbn Mâce, Sahih'inde kendi senedi ile Hammad ibn Zeyd'den, o da Sabit'ten, o da Enes'den şöyle rivayet etmektedir:

"Hz. Fâtıma (a.s.) Peygamber (s.a.v.) vefat ettiğinde şöyle diyordu:

"Eyvah Babacığım, ölüm haberini Cebrail'e verdiğimiz Baba!

Eyvah Babacığım, Rabbine ne de yakındın Baba!

Eyvah Babacığım, yeri Firdevs cenneti olan Baba!

Eyvah Babacığım, Rabbinin davetine icabet eden Baba!" 

"Ey Sevgili Peygamber (s.a.v.)! Bol yağmurunu kaybetmiş ve bereketten mahrum kalmış toprak gibi biz de Seni kaybettik.

Seni kaybettiğimiz zamandan beri Cenab-ı Hakkın her ayeti her sûresi âdeta ayrı ayrı birer kitap teşkil eden Kur'an-ı Kerim'in vahiy yoluyla gelişini de kaybetmiş bulunuyoruz.

Ah keşke Senden önce o ölüm bize uğrasaydı ve Senin ölüm haberin bize geldiğinde keşke bizim üzerimize kumlar ve topraklar yığılıp aramıza engel olsaydı da bu hâli görmeseydik!" 

Resûlullah'a (s.a.v.) bir ağıtı da şöyledir:

Yerin tabakalarının altında kaybolup gidene de

Eğer feryadımı ve haykırışımı duyuyorsan

Üstüme öyle musibetler geldi ki, bunlar

Gündüzlere uğrasaydı, geceye dönüşürlerdi

Korunaklıydım Muhammed'in gölgesinde

Hiçbir haksızlıktan korkmazdım, benim için bir siperdi

Bugünse, bir alçaktan korkuyorum ve sakınıyorum

Bana haksızlık etmesinden, hırkamla savuruyorum Bana zulmedeni,

Eğer gecesinde ağlıyorsa, kumru

Üzüntüden bunaldığı için, Ben de sabahımda ağlıyorum

Senden sonra hüznü arkadaş edineceğim

Senin için döktüğüm gözyaşlarını gerdanlık yapacağım

Ahmed'in toprağının kokusunu alana ne gerek!

Çok uzun zaman hiçbir koku almasa da ne gerek! 

Hz. Fâtıma (a.s.), Mescid-i Nebevî'de Hz. Ebu Bekir ile yaptığı konuşmadan sonra, Hz. Peygamberin kabrinde şu beyitleri okumuştur:

"Senden sonra ne haberler var, ne musibetler!

Ağır gelmezdi; bunlara tanık olsaydın eğer.

Biz Seni yitirdik, yağmuru yitiren yer gibi

Kavmin bozuldu, Sen gittin gideli

Her ailenin bir yakınlığı, bir menzili, değeri var

Allah'ın katında, en aşağıdan en yakına kadar

İçlerindeki kini bize göstermeye başladı nice adamlar

Sen gittiğin ve Seni bağrına bastığı için topraklar

Surat asmaya başladı, bizi küçümser oldu çok kişi Bizi görünce

Tüm yeryüzü gasp edilmiş oldu Sen gidince

Sen dolunaydın, aydınlatan nurdun bizce

İzzet sahibi Allah katından Sana inerdi kitaplar

Bize eşlik ederdi Cebrail ayetlerle

Sen gittin hayır gizlendi perdelerle

Ah! Ne olurdu Senden önce buluşsaydık ölümle!

Sen gittin, Senden gelmez oldu kitaplar." (Prof. Dr. Haydar Baş Hz. Fatıma eserinden)