Hz. Abdulkadir Geylani'den Altın Öğütler

O tek başına sahralara kaçar ve dağ başlarında uyur. Melekler onun hâlini görür ve birbirine sorar: "Bu adam kim?" Diğeri cevap verir: "İşte bu falandır. O sevilmiş olan kullardan biridir. Ya da kırklardan, yedilerden veya üçlerden bir tanesidir. Onun şöyle, şöyle hâlleri vardır."

O Zât'ı, kader eli, sağa sola çevirir; yine kader eli lokmasını yedirir. Şu âyet-i kerime onlar hakkında buyrulmuştur: "Allah onları kuşatmıştır." (Burûc, 85/20).

O kul, sahraları, dağları dolaştığı sıralarda, kalbi hatiften bir nida duyar. Meselâ şöyle denir: "Artık evine dön. Hazineni esirge, özünü saklamaya bak. Sanki iç âlemin derin bir uykuda. Ve sırrın, kalbin, Hakk'a doğru yükseliyor. Hikmetler kitabı önünde dur ve ilim kitabı içinde uyu. Ta, baliğ oluncaya kadar, hâlin böyle gitsin. Çocukluk devren geçinceye kadar bu hâli bırakma; o zaman Hakk'ın kudreti sana lokmalar ihsan eder ve ilâhi kisveler giydirir."

Sen bu hâlleri arzularsın ha, olmaz. Sen, tabiat, hevâ ve şehvetle dopdolusun. Namaza kalktığın zaman içinden neler edersin, bilir misin? Alış veriş yaparsın, yersin, içersin, hatta damat bile olursun.

Biri kalktı ve hastalığının ilâcını sordu. Şu cevabı aldı:

Haram ve şüpheli şeyleri yememen. İkincisine gelince, nefsin emrettiği yasak işlerden kaçmak. Kul, yasaklardan kaçar ve helâl lokma yerse, ona Hak yardımcı olur. Bu kul, herhangi bir şeyden canı sıkılsa, o sıkıntının sonu ikincisi ile birleşse, bilmeli ki: Onların hepsi Hak Teâlâ'nın izni ile açılacaktır. Bunu bilince sıkıntısı azalır; bunların azalmasından ayrıca manevi bir neşe payı alır. Varlık ona gelir; hidayet, geçtiği yola çıkar. Önünde hiçbir güçlük kalmaz. Onu sebata erdirmek ve sükûna kavuşturmak için önüne çıkan taş toprak seslenir: "Ey Allah'ın velisi, arzuladığı ve kendine yakın kıldığı zat."

Bir şahıs kalktı ve dedi ki: "Bana dua et."

Hazret şu duayı yaptı:

Allah'ım, beni Zât'ından ayıran yaratılmışlardan uzak kıl. Şu şahsı da aynı şekilde yap. Hem onu, hem de beni halka dilencilik etmekten uzak eyle.