Euromanya

3 Ekim tiyatrosunun perde gerisi de aralanmaya başladı.Tabii ki iktidarla birlikte euromani hastalığına tutulmuş cukkacı medya sayesinde değil.Avrupalı liderlerin açık sözlülüğü ve AB medyasının kulis haberleri sayesinde.Yunan Dışişleri Bakanı, "niçin Türkiye'yi veto etmediniz" sorusuna "niye edelim ki alacağımızı aldık" diye tepki veriyor.Yunan medyası perde gerisindeki güce selam durarak "Türkiye ABD vizesi ile AB pasaportu aldı" diyerek gerçekleri faş ediyor. Ve ekliyor, "hoş geldin ama yavaş yavaş." Adamlar, Türkiye'nin her şartı karşılıksız yerine getirerek AB kucağına atılmasına hayret ediyor. Türk aydınının, Avrupa manyaklığı diye Türkçeleştireceğimiz hastalığından ürküyor.AB'nin Türkiye'ye ilişkin kurnazca planını ABD dışişleri sözcüsü ile Fransa Cumhurbaşkanı Chirac ifade ediyor.Her konuda farklı düşünen ABD ve AB'nin Türkiye üzerine nasıl da ortak bir oyun oynadığının ispatıdır şu itiraflar.Önce ABD Dışişlerinin açıklamasına bakalım: "Türkiye gibi müslüman bir ülkenin AB kurumlarına sağlam demirlemesi önemli."Chirac daha açık konuşuyor: "Türkiye'nin AB'ne üyelik şartlarını yerine getirebilmesi için büyük bir "kültürel" devrime ihtiyacı var."Siz bu sözleri büyük bir inanç devrimi olarak da tercüme edebilirsiniz.Zaten Erdoğan'ın medeniyetler ittifakından dem vurarak hahamlarla papazlarla flört etmesi bu devrime talip olmasından.Peki buna rağmen Türkiye'nin üyeliğe alınması söz konusu mu? Bu sorunun da cevabını Chirac'dan alalım: "Türkiye başarılı olacak mı? Bunu söyleyemem. Umarım ama tam emin değilim."Ve AB şahinlerine seslenerek asıl bombayı patlatıyor:"15-20 sene sonrası için niçin kavga ediyorsunuz anlamıyorum. Hem son sözü Fransız halkı söyleyecek."Tam bir "ölme eşeğim ölme durumu, yaz gelecek arpa bitecek" durumu.Bütün bir oyun, Türkiye'nin kültürel devrim adı altında milli direncinin berhava edilerek AB limanına demirlenerek Ofer'lerin, Apo'ların, Conilelerin işgaline açılması...Peki bu zafer çığlıklarının sebebi ne öyleyse?Euromani hastalığına tutulmuş devşirmelerin bayramı...İktidar suçluluk duygusu içinde ne yaptığını bilmeden el çırpıyor. O kadar.