Dünya ve ahiret işleri

Ahiret sermayen olsun. Dünyayı ticaret yeri say. Zamanını, sermayeni batırmamak için evvela ahiretine sarfet. Eğer fazla kalırsa onu da dünyaya harca, geçimini sağla. Sakın dünyayı sermaye, ahireti ticaret saymayasın. Bunu yapınca namazını vaktinde kılamazsın. Kılsan da erkanını yerine getiremezsin. Rukuu belli olmaz, sücudu belli, olmaz, çünkü senin için maksad dünya olmuştur. Yorgunluk gelir; uyursun. Namazın kazaya kalır, kılamazsın. Gece ölü gibi yatar; sabahları tenbel olarak kalkarsın. Nefis seni peşinden sürükler; heva seni takip eder. Şeytan artık sana hakimdir. Böylece ahiretini dünyaya satmış olursun... Sen bu durumda nefsin kulu ve onun uşağı olmuşsun... Halbuki sen onun emrine alacak, terbiye edecek, doğru yola getirecektin. Bu, onun ahiret tarafı idi. Yani iyilik yüzü idi. Ama sen böyle yapmadın; onu hakkıyla idare edemedin. Onun sözlerini kabul etmekle zulüm ettin. Onu kendi başına bıraktkın, netice, lezzete, zevke safaya daldın ve şeytana uydun. Sen de ona uydun. Daha sonra hem dünyan battı, hem de ahiretin.