Çocuklarımızı yetiştirirken

İzmir'de yine güzel bir akşamüstü, beynimizin, gönlümüzün dinlenmek istediği vakitler. Güneş denen aydınlık küre birazdan dünya semalarını terke edecek ve güzel bir gece başlayacak. Gecenin de kendine özgü bir kokusu, bir havası ve bir rengi olacak biliyorum. Yaklaşık on beş bin gündür yeryüzünde yaşıyorum. Bazı günler, bazı saatler çok zor geçti. Herkesin olmasa da birçok insanın çok zor geçen saatleri, dakikaları vardır. Fakat aklını kaybetmek birçok zorun ötesindedir. Sizleri üzmek istemem ancak insan yaşadıklarından çok etkilendiği zaman mutlaka onları paylaşma, onlardan söz etme ihtiyacını duyuyor. Aslında aklın kaybı da bir yaşam tecrübesidir, mutlaka bize kazandırdıkları vardır. Kaybettirdiklerinin yanı sıra?İnsan sevgiyle büyürse etrafına sevgi verir. İnsan korku ve tehditle büyürse çevresine tedirginlik ve huzursuzluk verir, kendisine de. Çocuklarımızı yetiştirirken de bizlere tasavvufun öğretileri gerekir mutlaka. Bizce insanlar çocuklarını güzel bir biçimde yetiştirme yetisine, yeterliliğine sahip değillerse hiç çocuk sahibi olmasınlar.Bazen çocukların anne babalarını eğittiklerine ve onlara bilmedikleri hakikatleri öğrettiklerine şahit oluyoruz Ancak kimi anne babalar bilmediklerini çocuklarından öğrenebilecek kadar alçak gönüllü ve ferasetli olamıyorlar. Ebeveyn çocuk çatışmalarının bir nedeni de bu olsa gerek.Dünya görüşümüz çok önemli, dünyaya yalnız kendi gözlerimizle değil, mümkünse başkalarının gözleri ile de bakmayı başarabilmeliyiz. Birlikte yaşadığımız insanların görüşlerine değer vermeliyiz yaşları, başları ne olursa olsun.Fikirlere, düşüncelere önem vermek her anne babanın başta gelen görevi olmalı, çünkü herkesin değer verilmeye ihtiyacı vardır hele çocuklarımızın. At gözlüklerimizi çıkarıp etraftaki güzellikleri seyretmenin tam sırasıdır.