Parmak emme, normal çocuklarda herhangi bir psikopatolojik etken olmaksızın 3-4 yaşlarına kadar görülen bir olgu. Bebeklerin çoğu, başparmaklarını ya da diğer parmaklarını emer. Sorun ise, hangi durumlarda bu alışkanlıktan dolayı endişelenmek gerektiğidir İşte, bu soruların yanıtları ve çocuğunuzu parmak emme alışkanlığından vazgeçirmenin yolları: Zararsız bir davranış olan parmak emmeye bebeklerin hemen tümünde rastlanmasının en önde gelen nedeni, yeni doğan bebeklerin parmak emmeyi daha anne rahminde öğrenmiş bulunmaları ve doğuştan sahip oldukları en güçlü reflekslerden birinin emme refleksi olmasıdır. Nitekim ender olarak yeni doğan bazı bebeklerin parmak ya da bileklerinde görülen kabarcıklar bunun bir sonucu. Uzmanların bildirdiğine göre, annelerin büyük bir çoğunluğu, parmak emmenin açlıktan kaynaklandığını düşünüyor. Oysa bu emme, yüzde 50'den yüzde 87'lere varan yüksek bir oranda beslenmeye bağlı olmayan yaygın bir davranış niteliğinde görülüyor. 1 yaş çocuklarının hemen yarısı parmaklarını emiyor. 9 aydan itibaren uykuyla parmak emme arasında yakın bir ilişkinin olduğu, uykusu gelen bebeğin parmağını ağzına götürdüğü görülüyor. Parmak emmeden vazgeçirmek üzere harcanan çabalar, 3 yaşına kadar çocuk tarafından dirençle karşılanıyor. Bazı bebekler yeni dişlerinin çıkması, bazıları da zorlukla karşılaştıklarında utanma ve sıkılma belirtisi olarak parmaklarını emiyor. Genellikle 18. ay dolaylarında sıklaşan parmak emmenin 4 yaşına doğru kaybolması bekleniyor. Araştırmalar, en geç 5-6 yaşlarında sona erdiği takdirde parmak emmenin zararının olmadığını, ancak süregelmesi halinde dişlerde deformasyona neden olabileceğini kanıtlamış bulunuyor. Alt ıslatmada olduğu gibi, sürekli parmak emme alışkanlığı da psikolojik sorun ve gerginliklerin bir sonucu olarak gelişebiliyor.Çene yapısını bozar mı?Ebeveynler, parmağını emen çocuklarının çene kemikleri ve dişleri üzerindeki etkilerini düşünerek endişeye kapılabilir. Uzmanlara göre, parmak emmenin alt ve üst dişleri geri ittiği doğru. Parmak emmenin dişleri ne kadar etkilediği, parmak emme süresine ve en önemlisi parmağın ağızdaki duruşuna bağlı. Emme fonksiyonu yeni doğmuş çocuklarda çok kuvvetli. Ancak parmak emme ve dil emme alışkanlıkları ilk 1.5 sene normal olmakla birlikte 2 yaşın sonunda kaybolur. Alışkanlık devam edecek olursa, henüz gelişmekte olan kas ve kemik yapıları üzerine basınç uygulayarak dişlerin yer değiştirmesine yol açar. Bu durumda üst ön dişler öne, alt ön dişler ise geriye doğru eğilir ve alt ve üst ön dişler arasında açıklık meydana gelir. Alışkanlık bırakılırsa bu açıklık kapanır, ancak 3.5 yaşından sonra kalıcılık artar. Parmak emme alışkanlığı gece uyurken de devam ederse daha etkili olur ve bunun sonucunda üst çenede darlık meydana gelir.Yeni kardeş parmak emdirebilir Uzmanların bildirdiğine göre, olayı telaşa kapılmadan sabırla karşılamak ve sürekli ilgilenmekten kaçınmak, çocuğa bu alışkanlığın bebekçe bir davranış olduğunu, başkalarının gözüne hoş görünmeyeceğini basit bir dille anlatmak gerek. Aile içinde sürekli aynı alışkanlığı konu edilerek dikkatleri çocuk üzerine çekmek, bu nedenle telaşa ve gerginliğe girmek, çözüm amacıyla çocuğu sürekli eleştirmek, yanlış anne baba davranışları arasında sayılıyor. Okul yaşında parmağını emen çocuk, öğretmenin uyarısı, anne babasının eleştirisi, hatta arkadaşlarının alaylarına karşın bu alışkanlığını sürdürüyor. Bu durumda, yapılan olumlu tavsiye ve açıklamalarla çocuğun psikolojik açıdan uyumunun sağlanması, sorunun ortadan kalkmasına neden olabiliyor. Burada önemli olan, bir gerileme belirtisi sayılan bu alışkanlığı oluşturan etkenlerin ana baba tarafından keşfedilerek ortadan kaldırılması.
Yorumlar
Yorum bulunmuyor.