Armudun çöpü ile avunanlar

Sekiz yıldan beri ülkeyi idare eden iktidar ile kitleler arasında tutkal vazifesi yapan, ya da "tut kal" vaziyetini sürdüren kaymak yiyen kaymak tabakası var.Devlet büyüklerinin, iç ve dış seyahatlerinde "uçan gazeteciler" sıfatı ile hep onların uçtuğunu görürsünüz. Elbette devlet büyükleri onları babalarının hayrına uçurmuyorlar. Onlar sık sık havada uçmalarının bedelini yere indikten sonra kalemleri ve kelamları ile devlet büyüklerini ve icraatlarını uçurarak ödüyorlar.Uçur beni uçurayım seni  muhabbetleri yani.Söz konusu uçurulan gazeteciler, bir sonraki uçuşta da yer alabilmek için, iki uçuş arasında, uçuk-kaçık yazıları ile, uçuk televizyon yorumları ile sayın devletluları uçurma yarışına giriyorlar.Bir eleştiri yaparsa, maazallah "gözün üstünde kaşın var"  makamında bir yazı yazarsa yarın uçakta o reisül vüzeranın yüzüne nasıl bakacak? Bu tür kaygılardan olacak ki, topuna birden yandaş-yanaşma medya da denilen bu kalem erbabının yegane görevleri, bir sonraki uçuşta  yer alabilmek için iktidar sahiplerini geniş halk kitlelerine gayet sevimli, gayet dürüst göstermek.On bin metrede, bulutların üstünde devletin en tepesindeki isimlerle kahvaltı yapmalarından da belli olduğu gibi bir elleri yağda, bir elleri balda, tuzları kuru ve ardından gelsin iktidarı uçurma yazıları?Benim zavallı hacım da az önce yan yana  namaz kıldığı hacı arkadaşına; "bak, benim gazetemin yayın yönetmeni Başbakanın uçağında" diye hava atıyor.Başbakanın uçağında olması ile hava attığı o gazete yöneticisinin kendisine attığı kazıklardan habersiz olarak uzaktan uzağa onu sevmeye devam ediyor.Halbuki, sık sık Başbakanın uçağında yer alan o gazete yöneticisi, iktidarı paylaşanların armudun  tamamını da paylaştıklarını ve armudun sadece çöpünü geniş halk kitlelerine uzattıklarını bildiği halde, çöpünü armut diye yutturan adamdır. Yani hacım, kendi hakkı olan armudun çöpünü, armut diye yutturan yandaş medyanın mensuplarını hala sevmekle ve onlara abone bulmakla meşgul.Ne diyelim, Allah basiret versin.