Zeyd b. Ali ve ashabı şehittir
İmam Cafer (a.s.), kıyam eden Zeyd b. Ali için buyurdu ki: “And olsun Allah’a, amcam Zeyd ve ashabı aynı Ali b. Ebu Talib ve ashabı gibi bu dünyadan şehit olarak göçtüler. O halkı Muhammed’in seçkinine davet ediyordu kendisine değil. Eğer zafere ulaşsaydı, halkı davet ettiği şeye sadık kalacaktı”
13.12.2021 10:41:00
Fudayl b. Yesar rivayet ediyor:
Kıyam ettiği günün sabahı Zeyd b. Ali'nin yanına gittim o şöyle diyordu: "Kim Şam halkıyla savaşmada bana yardım etmeye hazır? And olsun Muhammed (s.a.a)'i müjdeleyici ve korkutucu olarak gönderen Allah'a, her kim bana onlarla olan savaşımda yardım ederse kıyamet günü Allah'ın izniyle onu kendi ellerimle cennete sokacağım."
Zeyd b. Ali öldürülünce bir merkep kiralayarak Medine'ye hareket ettim. Medine'ye vardığımda üzülmesin diye Zeyd'in öldürülüşünü İmam Sâdık (a.s)'a haber vermeme kararı almıştım.
İmam Sadık'ın huzuruna çıktığımda İmam bana şöyle dedi: "Amcam Zeyd ne yaptı?"
İmam bu soruyu sorunca beni ağlama hali tutu.
İmam, "Onu öldürdüler mi?" buyurdu.
Ben, "And olsun Allah'a onu öldürdüler" dedim.
İmam, "Onu darağacına astılar mı?" diye sordu.
Ben, "Vallahi onu darağacına astılar" dedim.
İmam bunları duyunca ağlamaya başladı ve gözyaşları inci taneleri gibi sakalına akmaya başladı ve sonra şöyle buyurdu: "Ey Fudayl! Amcamın Şamlılarla olan savaşında sen de var mıydın?"
"Evet" dedim.
İmam, "Onlardan kaç tanesini öldürdün?" diye sordu.
Ben, "Altı tanesini" dedim.
İmam, "Onların kanlarının dökülmesi gerektiği konusunda şüphen var mıydı?" diye sordu.
Ben, "Eğer şüphem olsaydı onları öldürmezdim" dedim.
Bu esnada İmam'ın şöyle dediğini duydum: "Allah beni dökülen kanların sevabına ortak etsin. And olsun Allah'a amcam Zeyd ve ashabı aynı Ali b. Ebu Talib ve ashabı gibi bu dünyadan şehit olarak göçtüler. Allah, amcam Zeyd'e rahmet etsin. Çünkü o; halkı Muhammed'in seçkinine davet ediyordu kendisine değil. Eğer zafere ulaşsaydı, halkı davet ettiği şeye sadık kalacaktı. O kıyamı hakkında benimle meşveret etti ve ben ona şöyle dedim: Ey amca! Eğer katledilip Kunase'de darağacına çekilmeye hazırsan kıyam et."
Zeyd oradan ayrıldıktan sonra Ca'fer b. Muhammed şöyle buyurdu: "Onun feryadını duyduğu halde yardımına koşmayanın vay haline!" (Saduk, Uyun-u Ahbari'r-Rıza, s.277-278).
Bu rivayet Zeyd'in İmam Sadık'ın izniyle kıyam ettiğine kanıttır ancak Zeyd'in çıkışının ihtiyat gereğine uygun yapılması icap ettiğinden ve İmam'ın müdahalesi ve kıyamına onay vermesi düşman tarafından duyulacağından; ne İmam ne de Zeyd, kimsenin bu izin ve onaydan haberdar olmasını istemiyordu. (Mehdi Pişvaî, İmamların Hayatı, s.285).
Kıyam ettiği günün sabahı Zeyd b. Ali'nin yanına gittim o şöyle diyordu: "Kim Şam halkıyla savaşmada bana yardım etmeye hazır? And olsun Muhammed (s.a.a)'i müjdeleyici ve korkutucu olarak gönderen Allah'a, her kim bana onlarla olan savaşımda yardım ederse kıyamet günü Allah'ın izniyle onu kendi ellerimle cennete sokacağım."
Zeyd b. Ali öldürülünce bir merkep kiralayarak Medine'ye hareket ettim. Medine'ye vardığımda üzülmesin diye Zeyd'in öldürülüşünü İmam Sâdık (a.s)'a haber vermeme kararı almıştım.
İmam Sadık'ın huzuruna çıktığımda İmam bana şöyle dedi: "Amcam Zeyd ne yaptı?"
İmam bu soruyu sorunca beni ağlama hali tutu.
İmam, "Onu öldürdüler mi?" buyurdu.
Ben, "And olsun Allah'a onu öldürdüler" dedim.
İmam, "Onu darağacına astılar mı?" diye sordu.
Ben, "Vallahi onu darağacına astılar" dedim.
İmam bunları duyunca ağlamaya başladı ve gözyaşları inci taneleri gibi sakalına akmaya başladı ve sonra şöyle buyurdu: "Ey Fudayl! Amcamın Şamlılarla olan savaşında sen de var mıydın?"
"Evet" dedim.
İmam, "Onlardan kaç tanesini öldürdün?" diye sordu.
Ben, "Altı tanesini" dedim.
İmam, "Onların kanlarının dökülmesi gerektiği konusunda şüphen var mıydı?" diye sordu.
Ben, "Eğer şüphem olsaydı onları öldürmezdim" dedim.
Bu esnada İmam'ın şöyle dediğini duydum: "Allah beni dökülen kanların sevabına ortak etsin. And olsun Allah'a amcam Zeyd ve ashabı aynı Ali b. Ebu Talib ve ashabı gibi bu dünyadan şehit olarak göçtüler. Allah, amcam Zeyd'e rahmet etsin. Çünkü o; halkı Muhammed'in seçkinine davet ediyordu kendisine değil. Eğer zafere ulaşsaydı, halkı davet ettiği şeye sadık kalacaktı. O kıyamı hakkında benimle meşveret etti ve ben ona şöyle dedim: Ey amca! Eğer katledilip Kunase'de darağacına çekilmeye hazırsan kıyam et."
Zeyd oradan ayrıldıktan sonra Ca'fer b. Muhammed şöyle buyurdu: "Onun feryadını duyduğu halde yardımına koşmayanın vay haline!" (Saduk, Uyun-u Ahbari'r-Rıza, s.277-278).
Bu rivayet Zeyd'in İmam Sadık'ın izniyle kıyam ettiğine kanıttır ancak Zeyd'in çıkışının ihtiyat gereğine uygun yapılması icap ettiğinden ve İmam'ın müdahalesi ve kıyamına onay vermesi düşman tarafından duyulacağından; ne İmam ne de Zeyd, kimsenin bu izin ve onaydan haberdar olmasını istemiyordu. (Mehdi Pişvaî, İmamların Hayatı, s.285).
Yorumlar
Yorum bulunmuyor.
