Yunus'la ölümü tefekkür

"Dostun evi gönüllerdir/Gönüller yapmaya geldim" diyor Emre'm Yunus ne güzel ne samimi bir söyleyişi var değil mi? Gönüller yapmak ne kadar yüce bir iştir, bunu dert edinmek aslında bir sevdadır. İnsanı seven ona hizmet etmek, herkese bir yararlılıkta bulunmak ister, en küçüğünden en büyüğüne bütün bir insanlık için. Kısacası her şey sevmek ve saygı duymakla başlar.
Resulüllah (s.a.v.), "Hepiniz cennete girmeyi sever misiniz?" buyurdu. "Evet demeleri üzerine Resul-i Ekrem (s.a.v.), "Emellerinizi kısaltın, ölümünüzü gözünüzün önüne getirin ve Allah'tan hakkıyla haya edin" buyurdu. (İbn Ebi'd-Dünya). Ölümümüzü gözümüzün önüne getirmek birçok hayrın başıdır, iyi insan olmanın anahtarıdır ölümü tefekkür.
Ölümü tefekkür insanlara karşı kin ve haset duymaktan bizleri alıkor. Yükselmek, ilerileri de görebilmek için, kendimizi aşabilmek, enaniyet kokan duygu ve davranışlarımızdan kurtulmak için, kısacası Yunus gibi duymak ve düşünebilmek için ölüm bizlere ne güzel nasihattir. Bakın Yunus ölümü nasıl anıyor;

"Yalancı dünyaya konup göçenler
Ne söylerler ne bir haber verirler.
Üzerinde türlü otlar bitenler
Ne söylerler ne bir haber verirler.

Kiminin başında biter ağaçlar
Kiminin başında sararır otlar
Kimi masum kimi güzel yiğitler
Ne söylerler ne bir haber verirler.

Toprağa gark olmuş nazik tenleri
Söylemeden kalmış tatlı dilleri
Gelin duadan unutman bunları
Ne söylerler ne bir haber verirler."

Söyleyiş ustası Yunus'tan tefekkür dersi. Son olarak sarı çiçeğe bir seslenişi var ki; cevabı çok manidar: "Yine sordum çiçeğe gül sizin neniz olur?/Çiçek eydür ey derviş gül Muhammed teridir."