Yıl 1918... Zor gelen bahar

Doğu Anadolu'nun, özellikle Erzurum'un tarihinde en çok yolu gözlenen, iple çekilen bahar herhalde 1918 yılının baharı olmuştur.1916'dan itibaren şehirde işgalci olarak buluna Ruslar ve onların himayesinde cinayetlerini artıran Ermeniler her geçen gün, her geçen ay akıl almaz katliamlara imza atmışlar, insanlık tarihinde eşi görülmemiş cellatlıklar sergilemişler.Yüzyıllarca Müslüman Türk insanı ile beraber yaşamış, ekmeğini yemiş, aynı çeşmeden su içmiş olan Ermeniler, işgalci Rusların şehre girmesi ile beraber adeta canavar kesilmiş, kapı komşusunu, bahçe komşusunu, hatta hizmetçi olarak bulunduğu ev sahibini kesmekten,talan etmekten zerrece utanmamıştır.Bu gün Avrupa başkentlerinde Türk milletini soykırımcı ilan etme gayretleri sadece; "yavuz hırsız ev sahibini bastırır" rolünü oynamak ve çok bağırarak kendi katilliği, kendi hayasız ve yüzsüzlüğünü saklama çabalarından ibarettir.Onbeş sene evvel Hocalı'da bir kez daha şahit olduğumuz gibi, yediği ekmeğe nankörlük etmek, ekmeğini yediği evin kadınına-kızına tecavüz etmek, beşikteki, kundaktaki çocuğunu katletmek, çocuğu şiş'e takıp kızartarak annesine yedirmeye çalışmak, hamile kadınların karınlarını hançerleyerek çocuğu dışarı almak, sivilleri canlı canlı duvarlara çivilemek ve daha yazmaya dilimizin varmadığı ölüm şekillerini denemek haçlıların, özellikle de Ermenilerin habis huylarındandır.Yukarıda birkaçını sırladığımız öldürme şekillerinin bin bir çeşidini bizim dedelerimiz üzerinde denemişler ve insanlar feryad ettikçe onlar bayram yapmışlardır.Ermenilerin Erzurum ve çevresinde işledikleri cinayetler sadece kinle, nefretle ve düşmanlıkla izah edilecek bir durum değildir. Yüzyıllar ötesinden birikerek gelen kilise öğretisinin tabii bir neticesidir.Bu yüzdendir ki, her vesile insanımızı bunlara karşı uyarıyoruz. Diyalog masalı ile, hoşgörü morfini ile Müslüman Türk'ün direncini törpüleyenlere dikkat çekiyoruz. Fırsat buldukları her ortamda aynı habis huylarını ortaya koymuyorlar mı?Bugün Avrupa başkentlerinde ve Amerika'da yaptıkları diplomatik yüzsüzlük ve hayasızlık değil mi?Koca bir şehrin kan gölüne çevrilmesi ve bu gölün her geçen gün büyümesi yüzünden baharı en çok beklenen yıl 1918 yılı olmuştur.Kazım Karabekir komutasındaki Türk birlikleri gelirse, "imdat" çığlıklarına karşı "dayanın yetiştik" sesleri yükselirse bahar gelmiş olacaktı.İşte 1918'in Mart ayının başında Mehmetçik Aşkale'den giriş yaptığı gün bahar müjdesi her tarafa yayılmış ve umut çiçekleri yeşermeye başlamıştı.Mart ayının baharın müjdecisi olması yanında Erzurum'da özel bir anlamı vardır. Mart, Ermeni mezalimin yavaş yavaş son bulduğu, adım adım azgın çetelerin sürüldüğü bir aydır.Mart, evinin en ücra köşesine saklanan yaşlıların, çaresiz kadınların ve çocukların her an Ermeni ölüm mangalarını beklediği anların sona erdiği, gözü yaşlı anaların Mehmetçikle kucaklaştığı aydır.Mart, vatan ve ırz düşmanlarının kahredildiği ve hemşehrilerimizin şükran secdelerine kapandığı bir aydır.12 Mart ise Erzurum şehir merkezinde bayrağımızın yeniden dalgalanmaya başladığı, semalarımızda ezanlarımızın yeniden yankılandığı tarihi bir gündür.Mehmetçik, Güneye Kuzeye ve doğuya doğru ilerleyerek gün gün düşmanı sürecek, kahredecek ve her ilçemizin bir kurtuluş günü olacaktır Mart ayı boyunca.Şimdi kurtuluş yıldönümlerinde bunların yeniden dile gelmesinden, gençliğimize anlatılmasında içimizdeki Ermeni dölleri rahatsız oluyormuş.Rahat yüzü görmesinler inşallah.