Yalnızlık...
30.05.2002 00:00:00
* Müzeyyen ÇAKAN
Yalnızım ifadesini pek anlayamıyorum. İnsan Yaradanı varken hiç yalnız kalır mı? Yaradan öyle ikram ve ihsanda bulundu ki, bu nimetlerin içinde kendisinin de bir yeri olduğunu görmemek ve bilememek çok yanlış olur. Etrafımıza şöyle bir bakalım; bize ait olan ve olmayı bekleyen çok şeyler göreceğiz. Yalnız görmekten görmeye fark var. Kimisi gözünün önündekini göremez, kimisi de baş gözüyle etrafı görür, gönül gözüyle de alemleri seyreder.
Bu seyran içinde; yakını, uzağı, kendini seyreder. Bir kere görmeye başladın mı o alemde yok olursun; yetmez... Gönül devamlı ister. Kimi mi? Resul-i Kibriyayı ve Allah'ı...
Diyor ya; "İsteyin vereyim". O sözünde durur. Yaradanı severken ve korkarken, insan kendini unutverir, çünkü o güzelliklerin içinde mest olur.
Onu koruyan, yediren, giydiren, sevdiren Allah'ı daima yanındadır. O yanımızdayken hiç yalnız kalır mıyız? Tabii ki kalmayız. Biz O'nu kuşatamayız ama O bizi donatır. Neyle mi? Namazla, oruçla, zekatla, hacla, tesbihatla, hayırla, hasenatla, nafile ibadetlerle, sevdiği, seçtiği insanlarla, tövbe ile, Kur'an ile, kendi varlığı ile.
Habibi, Edibi olan, Sevgili Peygamberimizi alemlere rahmet olarak yarattı. İlk önce O'nu sevdi, Habibi de O'nu çok sevdi. O iki sevginin zerrecikleriyle birbirimizi sevsek, hiç değilse sevmeye layık olanları sevebilsek o zaman yalnız olmadığımızı daha iyi anlayacağız.
Yalnızım ifadesini pek anlayamıyorum. İnsan Yaradanı varken hiç yalnız kalır mı? Yaradan öyle ikram ve ihsanda bulundu ki, bu nimetlerin içinde kendisinin de bir yeri olduğunu görmemek ve bilememek çok yanlış olur. Etrafımıza şöyle bir bakalım; bize ait olan ve olmayı bekleyen çok şeyler göreceğiz. Yalnız görmekten görmeye fark var. Kimisi gözünün önündekini göremez, kimisi de baş gözüyle etrafı görür, gönül gözüyle de alemleri seyreder.
Bu seyran içinde; yakını, uzağı, kendini seyreder. Bir kere görmeye başladın mı o alemde yok olursun; yetmez... Gönül devamlı ister. Kimi mi? Resul-i Kibriyayı ve Allah'ı...
Diyor ya; "İsteyin vereyim". O sözünde durur. Yaradanı severken ve korkarken, insan kendini unutverir, çünkü o güzelliklerin içinde mest olur.
Onu koruyan, yediren, giydiren, sevdiren Allah'ı daima yanındadır. O yanımızdayken hiç yalnız kalır mıyız? Tabii ki kalmayız. Biz O'nu kuşatamayız ama O bizi donatır. Neyle mi? Namazla, oruçla, zekatla, hacla, tesbihatla, hayırla, hasenatla, nafile ibadetlerle, sevdiği, seçtiği insanlarla, tövbe ile, Kur'an ile, kendi varlığı ile.
Habibi, Edibi olan, Sevgili Peygamberimizi alemlere rahmet olarak yarattı. İlk önce O'nu sevdi, Habibi de O'nu çok sevdi. O iki sevginin zerrecikleriyle birbirimizi sevsek, hiç değilse sevmeye layık olanları sevebilsek o zaman yalnız olmadığımızı daha iyi anlayacağız.
Yorumlar
Yorum bulunmuyor.
