Suikast planlarına karşı İmam’ın aldığı tedbirleri

Abbasî sarayı, İmam'a ve yandaşlarına karşı çok sıkı bir denetim ve baskı uygulamaktaydı. İmam Askerî, bunlara karşı çok akıllı ve ince bir güvenlik siyaseti uyguluyordu.

Ebu Hâşim Davud b. Kâsım Ca'ferî, ki bu zât Ehl-i Beyt dostlarının önde gelen şahsiyetlerinden biri idi. Ca'ferî Tayyar'ın soyundandı. Bağdat'ta ikâmet etmekteydi. İmam Cevad ve İmam Hâdî'nin çok yakın dostlarındandı. Bağdat'ta tutuklandı ve Samarra zindanına nakledildi. 

Şöyle der: "Biz birkaç kişi hapiste iken İmam Askerî ve kardeşi Ca'fer hapse getirildiler. Saygı ve hizmette bulunmak için koşup etrafını sardık. Hapiste Cemhi veya Acemi olarak bilinen birisi vardı. Alevî olduğunu iddia etmekteydi.

Ancak İmam, o adamın orada olduğunu fark ederek, 'Eğer aranızda sizden olmayan birisi olmasaydı ne zaman serbest kalacağınızı söylerdim' buyurdu. Sonra da Cemhi denen adama çıkmasını işaret etti.

Adam çıkınca İmam, 'Bu adam sizden değildir. Ondan sakının. O konuştuklarınıza dâir halifeye bir rapor hazırlamış ve şu anda elbisesinin içindedir' buyurdu. Orada bulunanlardan biri gidip adamın üstünü aradı. Hazırladığı raporu buldu. Hakkımızda pek tehlikeli ve önemli şeyler yazmıştı." 

İmam'ın yardımcılarından Ahmed b. İshak diyor ki:

"İmam'ın huzuruna varıp ileride kendisinden mektup geldiğinde yazısını tanımam için bir şey yazmasını istedim. İmam, 'Benim yazım bazen ince yazan kalemle, bazen kalın yazan kalemledir. Böyle farklılık görünce tedirgin olma' buyurdu. 

Yine İmam'ın dostlarından biri şöyle rivâyet eder:

"Biz bir grup toplanarak Samarra'ya gittik. İmam'ı sokakta, caddede görebilmek için evinden çıkacağı günü bekliyorduk. Bu sırada şu içerikte bir mektup elimize ulaştı: İçinizden hiçbiri Bana selam vermesin. Bana işaret etmesin. Çünkü sizin için can tehlikesi söz konusu olabilir." 

Abdülaziz Belhî şunları anlatıyor:

"Bir gün koyun pazarında oturuyordum. Aniden İmam Hasan Askerî'nin şehir çıkış kapısına doğru ilerlediğini gördüm. Kendi kendime, 'Bu adamın Allah'ın Hüccet'i olduğunu haykırıp halka anlatayım' dedim. Fakat bu durumda beni öldüreceklerinden korktum.

İmam yanıma yaklaştığında parmağıyla, 'Sessiz ol' buyurdu, 'Açıklarsan helak olursun!'

Ben hemen ileri atılıp ayaklarına eğildim, 'Dikkatli ol!' buyurdu, 'Açıklarsan helak olursun!' O gece İmam'ın huzuruna vardığımda, 'Sır tutmalısınız, aksi takdirde öldürülürsünüz, kendinizi tehlikeye atmayınız' buyurdu." 

İmam Askerî zamanında Ali oğullarından birisi çalışıp kazanç sağlamak niyetiyle Samarra'dan ayrılıp Cebel (İran'ın batısında Hamedan ve Kazvin'e kadar olan dağlık bölge) şehrine gitti. İmam'ın dostlarından olan Hilvan (şimdiki adıyla Pule Zehab) beldesinden birisi, bu adamla karşılaşınca sordu:

- Nereden geldin?

- Samarra'dan.

- Falan mahalle ve sokağı bilir misin?

- Evet.

- Hasan b. Ali'yi (İmam Askerî'yi kastediyor) bilir misin?

- Hayır.

- Cebel'e niçin geldin?

- Çalışmak, para kazanmak için.

- Benim elli dinarım var. Bunu al, birlikte Samarra'ya gidelim, beni Hasan b. Ali'nin (el-Askerî) yanına getir.

Ali oğullarından olan adam kabul etti. Ve o adamı İmam'ın evine götürdü. 

Bu hâdise, o dönemin şartlarında İmam'a ulaşmanın ne kadar zor ve riskli bir iş olduğunu gösteriyor. Elli dinar o zamana göre büyük bir paraydı. Zira tarihçiler o dönemde bir dinara bir deve satın alındığını yazmaktadırlar. 

Bütün bu baskı ve yıldırma faaliyetlerine rağmen İmam Askerî, gerek ilmî çalışmalarına, gerek din dışı akımlarla mücadele faaliyetlerine, gerekse Ehl-i Beyt takipçilerini, gelecek olan Mehdî'ye hazırlama gayretine devam etmekteydi." (Prof. Dr. Haydar Baş Hasan el-Askeri ve İmam Mehdi eserinden)