Şiir Köşesi

Hz. Nûh (as)Nûh kesinlikle delidir ben size şaşıyorumBen böyle bina görmedim, milyon yıl yaşıyorum

Nûh (as)'ın mucizeleri vardıKavmi inkâr edince hayvanlara sorardı

Cümle mahluk derdi ki sen şüphesiz Nebi'sinBüyük tufan olurken bizi de götürürsün

Ayet veya rivayet uysal eşeği varmışYokuşu çıkar iken bacağı kısalırmış

Buna rağmen Nebi'ye inananlar az idiPutlara tapma halleri inkârı bir naz idi

Aslında her Nebi'yi kavmi kıskanmış olupSözde iyi anlayamaz güya eyler taaccup

Saçma sapan itirazla Nebi'leri yorarlarOlmayacak işleri bilge gibi sorarlar

Akılsızın cümlesi şeytana heveslenirAyıkmaya çalışana sinirlenir, terslenir

Peygamberler bu pislerden her zaman zulüm görürNiye puta tapmıyor der, zavallıyı öldürür

Halbuki onun gayreti insanı kurtarmaktıRabb'ini tanıtarak onu insan yapmaktı

Gerçi Nûh'un kavmi onu fazla örselemediO kavmine darılmadı inkârı lânetledi

Onuk, hiddetli hal ile gitti Nûh'un yanınaNûh, merakla ağaçları almadın mı yanına

Onuk, öfkeli ses ile ben nasıl doyacağımBen açlıktan bitap düştüm, çareyi soracağım

Nûh (as) gel yiyelim pişmiştir yemeğimizMahlukunu doyurmuştur, aziz yüce Rabb'imiz

Onuk kızgın iyi amma o kazan kime yeterBen ağacı taşıyamam işimiz burda biter

Nûh (as) inat etme gel yemeği yiyelimBizi koru manasında Rab'dan niyaz edelim

Onuk isimli bu insan beş metre boyundaydıÖzellikle yaratılmış o devirde oradaydı

Gerçek alim Allah'ımız her işe sebep kılarİnceliği anlayamaz hayret eder insanlar

Nûh'a yardımcı olarak Onuk tayin edildiNûh kavmine bu kişiden ibret alınız derdi.

Arslan A?AN