Satıyoruz ne varsa!..

Para getiren ne varsa satılıyor memlekette. İş yapan, gelir getiren son kuruma sıra gelene kadar da, vatanın her yerini, hem de haraç mezat satmaya devam edecekler anlaşılan.

Vatanın âli menfaatleri için;

kurşun sıkmayı,

kurşun yemeyi,

adam kaçırmayı, esrar, eroin ticareti yapmayı duyduk da, memleketi idealler uğruna satmaya yeni şahit oluyoruz.

"Memleketin âli menfaatlerine" bir nebzecik de olsa katkı sağlamak için, ola ki yetkililerin gözünden kaçan bazı rantı yüksek, müşterisi kalabalık, 24 saat fulltime çalışan yerleri de ben bildireyim istedim.

Başkalarına göre kaçıncı sıraya girer bilmem ama bana göre KİT'lerden sonra satılacak ilk yerin Karaköy Yeraltı Çarşısı'ndaki WC'dir.

Bor'da bir trilyon dolarlık rezerv olduğunu tespit eden büyük devletlerin istihbarat uzmanlarının şol WC'de günde kaç ton malum şeyin işlediğini, bunun kaç müşteriden elde edildiğini ve son olarak da, İMF'nin malum dayatmalarıyla eşitlenen "büyük" ve "küçük" 250 bin lira olduğuna göre bu kurumumuzun günde ne kadar kâr ettiğini hesaplamamış olmaları imkansız.

İkinci olarak tavsiye edeceğim yer, Esenler Otogarı'ndaki WC.

Aslında memleketteki bütün WC'ler satılsa hem İMF'den, hem de Dünya Bankası'ndan dünya kadar kredi gelir.

WC deyip geçmeyin.

Avrupalılar bizdeki bu kurumların ne kadar iş yaptığını bilmiyor.

Dahası bizi tanımıyorlar.

Sanıyorlar ki, Türkler de kendileri gibi 24 saati bir şişe bira ve bir dilim ekmekle geçiriyor.

Yanlış biliyorlar, çünkü dünyanın en yiyici milletlerindeniz. Şimdilerde olduk.

Yiyenimiz bol olunca da memleketin her yanını b..k götürüyor.

Petkim'in WC yanında lafı mı olur? Üç aşağı beş yukarı birbirine benzeseler de...

Bazılarınızın "bu konuların yeri mi" dediğini duyar gibiyim.

Ben vatandaşlık görevimi yapıyorum.

Bu kurumların reklamını yaparak, memleketin her bir şeyine göz diken yabancıları psikolojik olarak meseleye ısındırıyorum.

Bütün avantajlarının yanında bu satışın bir dezavantajı var tabi; bu hayat pahalılığında vatandaşın bağırsağının kurum, bilmem neresinin de örümcek bağlaması. O zaman da ver elini tahkim yasası.

Zarar eden alıcılar, Avrupa'da, tarafsızlığı cümlenin malumu(!) mahkemelere müracaat edip, zararlarını Türkiye'den tazmin edebilir.

AB kara sevdası

*Tamam beyefendi tamam, hele şu AB'ye girelim, borçlarımı ödeyeceğim.

*Hu komşu! AB'ye girmeye hazırlanıyoruz, biraz sessiz olsanız diyecektim.

*Hop hemşehrim! AB'ye girmemize az kaldı, doğru yere park edin şu arabayı.

*Yok yok, bu kafa ile bu millet AB'ye zor girer kardeşim zor.

*AB'ye girmek bizim neyimize? Hala çöp sorununu çözemedik.

*Söylesene Recep! AB'ye girersek kiralar düşer mi acep?

*Ulan sen kim, AB'ye girmek kim? Hırbo!

*Hele bi girelim şu AB'ye, inat değil mi, sabah çayımı Eyfel Kulesi'nin altında içeceğim.

*İyi ki mobilyamı almadım Nalan'cığım! AB'ye girdik mi İtalya'dan alacağım.

*AB'ye girince köydeki araziyi satıp Marsilya'dan bir dönüm yer alsak mı Nezaket?

* Canım sıkılıyor, şu AB'ye girsek de hafta sonlarını Ren Nehri'nin kenarında biraz dolaşsak. Hatta balık bile avlardık.