Sanki yeni kalkmışsın minderden!

“Gözümde tüttün, ne zaman geliyorsun?”* * *Bu hitabı duymayalı onbir sene oldu…Yıllar...Devrildi ardı sıra...O gitti...Cemal Süreyya’nın dizesindeki gibi:(Sanki) Kör oldum...* * *Akıldanemizdi…Açılmaz kapıların anahtarı,bilinmez soruların cevabı,gönül yorgunluklarımızın müsekkiniydi O...Bilirdim, ne olursa olsungidecek bir kapım var...* * *Değerleri ve ilkeleri vardı…Aktardı hayat çeşmesinden bize…Maşrapamızca aldık...* * *Zor yaşadık gençliği...Yorulduk çok erkenden…Ama O, hiç pes etmedi...Bırakmadı arkamızı...Baktı, sustu, söyledi, rica etti...Sonunda O kazandı...Biz,O’nun yol arkadaşı olduk,O, mutludur şimdi gittiği yerde...Mirası gönüllerdeki yeri ve“sevdiği dosta yaren” evlatlarıydı...* * *Dünya böyle...Hiçbir şey yerini tutmuyor…Oldurmak istesen de olmaz…Her şeyin yeri ayrı…O kadar…* * *Çok hareketliydik…Dinlemez, anlamaz, yıkar döker zamanlarımızda...Gönül eder, ayıktırır, asla “bana baba deme” demezdi...Çünkü O, “benim babamdı...”Kaf dağım, limanım,sığınağım, dertdaşım, sırdaşım, arkadaşımdı...* * *Bütün babalar öyledir...Giderler...Sanki “yeni kalkmış minderden” gibi hissedersin...Koca adam olmuşsan daher “baba” seslenişialır götürür seni onun yeni yaylalarına…* * *Şimdi benim üç oğlum var…Biri O’nunla adaş...Onlara bakıyorum, Ondan bir çizgi arıyorum bazen…Özlüyorum...İnsanız... Zayıfız…* * *Hayat böyle...Gözümde tüttün “güzel adam...”Hiçbir şey seninle yemek ve şakalaşmak gibi olmadı…Olmuyor...* * *Hayırlısı…Nihayette nasılsa beraberiz…Tarifsiz özlemle ellerinden öperim…Dediğin gibi...Gocaoğlan...