Öz hikayemiz

Yazdığımız yazılar bizleri olumlu yönde etkileyebiliyor, mesela komşu haklarından bahsettiğimiz yazılardan sonra hemen apartmanda en samimi olduğumuz komşumuza bir ziyaret gerçekleştirmek sorumluluğunu hissediyoruz, hatırlıyoruz. Sonra mesela iyiliği emredip kötülükten sakındırmaksa konumuz hemen bir şekilde bunları gerçekleştiriyor ve ya gerçekleştirmenin planlarını kuruyoruz. Demek ki yazı yazmak insana şevk veriyor.
Her insanın bir hikayesi var, insan arada sırada şöyle bir düşünmeli; benim öz hikayem nedir? Özge hikayelerden farkı nedir? Acaba hikayemi güzelleştirmek, bir şeyleri aşmak, insanlara güzel örnek olmak elimde midir? Allah (c.c.) bu öz hikayemle bana neyi, nasıl anlatmak ve farkındalık oluşturmak istiyor? Allah (c.c.) bizlere çok yakın ya ben O'na gereğince ve yeteri kadar yakın mıyım?
Öz hikayem nasıl yazılıyor, irademi gereğince ve olumlu yönde kullanabiliyor muyum? Külli iradenin ne kadar farkındayım, bu farkındalık zikrimi ve tefekkürümü arttırmaya yetiyor mu? Hikayemde geçen insanları, olayları ve olguları, yeterince görebiliyor, duyabiliyor ve hissedebiliyor muyum? Ya ayrıntılar… Onlara gereken önemi verebiliyor muyum?
Öz hikayemiz bir bakıma bizim amel defterimizdir. Kur'an-ı Kerim'de daha önce de andığımız bir ayet-i kerimede özetle mealen şöyle buyrulmuyor mu: "Kitabını oku! bugün hesap görücü olarak nefsin sana yeter."
Aslında ne kadar dehşet verici bir cümle… Bizleri içinde bulunduğumuz gafletten uyarıcı, beyinde yeni yollar, yeni sinir bağlantıları oluşturabilecek bir cümle belki… İşte bu cümle ile bizim öz hikayelerimiz arasında önemli bir bağlantı ve ilişki var. Hepten ayıkmak için daha nasıl cümleler sarf etmeli ki…
Öz hikayemizi sahiplenmeliyiz, ayrıntılarına kadar tahlil ve murakabe etmeliyiz, bir imtihan dünyasında yaşıyoruz, farkındalığımızı korumamız gerekir.
Sizleri Allah'a emanet ediyoruz.