O’na yardım etmeyen büyük günahtadır

Hekim Ebu Ali Hüseyin bin Ali bin Ahmed el-Beyhakî, metindeki senetle Ahmed bin Muhammed bin İshâk el-Talikanî, babasından şöyle naklediyor:

Horasan'da bir adam yemin ederek şöyle dedi: "And olsun ki Muaviye, Resûlullah'ın ashabından değildir. Eğer doğru söylemiyorsam eşim boşanmış olsun!"

O sırada İmam Rıza (a.s) da Horasan'da idi. Fakihler onun böyle bir yemin etmesiyle eşinin boşanmış olduğuna fetva verdiler. Bu meseleyi İmam Rıza (a.s)'dan sorduklarında İmam (a.s), "O kadın (bu sözle) boşanmamıştır" buyurdular.

Fakihler bir mektup yazarak İmam'a gönderdiler. O mektupta İmam'a şöyle demişlerdi: "Ey Resûlullah (s.a.a)'in oğlu! O kadının (mezkur sözle) boşanmış olmadığını nereden (ve hangi delile dayanarak) söylüyorsunuz?"

İmam (a.s), mektuplarının kenarına şöyle yazdı: "Bu, sizin Ebu Said Hudrî'den naklettiğiniz şu rivayettendir: Resûlullah (s.a.a) Mekke'nin fethedildiği gün Müslüman olan kimselere şöyle buyurdu: 'Sizler iyi insanlarsınız; ashabım da iyi insanlardır. Fakat fetihten sonra hicret yoktur.' Resûlullah (s.a.a) bu sözüyle hicreti bâtıl etti ve onları kendi ashabından saymadı."

Ravi diyor ki: "Fakihler İmam'ın cevabını görünce kendi fetvalarından dönüp İmam'ın sözünü kabul ettiler."

Hekim Ebu Ali el-Beyhakî, aynı senetle Sehl bin Kâsım'dan şöyle naklediyor:

İmam Rıza (a.s), ashabından birinin, "Allah, Emirü'l-Mü'minîn Ali (a.s)'a karşı savaşanlara lânet etsin!" dediğini duyduğunda şöyle buyurdular: "De ki: Tevbe edip kendisini ıslah edenler hariç. Ona yardım etmekten kaçınıp da etmeyenin günahı, onunla savaşıp da tövbe edenin günahından daha büyüktür."